Hollands Maandblad. Jaargang 7 (214-225)

[Gedicht]

Leo Ross

In dit huis (het heeft allure en geheime trappen)
rekte ik mijn bezoek, ik respekteerde er
wie vermaak in mij schiep, aan ongelovigen
vertelde ik mijn leven - verdiende ik beter?

het oog dat zich bewondert in de nachtspiegel
sluit zich nooit helemaal voor de zoete impasse
ook niet als soms angst opstak als wind boven de zee
en mijn kamer langzaam mijn verstand verloor

mijn vader, uw hand ligt zwaar op mij, het is tijd,
sprak de boom en brak in bloesems uit
en ook de piano, onschuldig als een viooltje, begon te geuren
met de fijnbesnaardheid van een negentiende-eeuwer

ik schrijf zoals een normaal mens
leest: weinig - worden wij ooit volwassen?
ik wou dat mij iemand die op mijn jeugdliefde
leek, tegenkwam in een beminnelijk park.