Hoe slecht het gaat en waarom
R. Chapkis
Het wordt aldoor maar gekker en gekker. Twee jaar geleden verdiende ik f 2500, - per jaar en kostte de reis naar Tunesië me f 1500, - met een dag wachten in Parijs, een afgrijselijke vrachtautorit van Algiers naar Tunis en ongemak alom. Een jaar geleden verdiende ik f 9000, - per jaar en kostte een retour Tunis f 612, -. En nu verdien ik f 25.000, - per jaar en organiseren ze voor f 403, - een vliegreis mét hotel naar Tunesië. En dan maar verbaasd zijn als straks de grote crisis uitbreekt, onze kinderen hongerig de vuilnisbakken nakijken en alle gekleurde volkeren ons met elektrische veehoudersstokken in hun uraniummijnen laten zwoegen. Maar zover is het nog niet: de belastingen worden vrolijk verlaagd, Rotterdam verkoopt zijn ziekenhuizen, waarin nu Wimpy-bars worden gemaakt, ik krijg ongevraagd salarisverhoging en koop alleen maar geen tweede auto, omdat ik de eerste elke nacht alleen nog maar op de stoep van het politiebureau aan het Leidseplein kan parkeren. Ik heb er dus maar een, maar die moet ik dan ook om de week naar de verkoper terugrijden om een klep, greep of klink te laten verbeteren. Daarom heb ik bij die garage een fiets geparkeerd om tenminste niet met de tram naar huis te hoeven. Want die investeren al hun geld in luidsprekers aan de haltes die omroepen dat de tram er nog niet aankomt. De fiets stond op slot en het sleuteltje was ik kwijt. Dus het achterdeel in die vermoeiende handgreep naar boven, en naar een fietsenmaker gezocht. Nu zijn fietsenmakers, met groenteboeren, voor mij de laatste eerlijke mensen. Ze dragen katoen, alles is goedkoop, en de groenteboer pakt steeds de aardappels die er het beste uitzien. Automakers en fruithandelaren daarentegen dragen dassen, en neppen je waar je bij staat. Maar toen ik met
mijn stokpaard bij die fietsenmaker op het Olympiaplein binnenkwam en hem verzocht het slot open te willen breken, zei hij ‘zal ik gelijk het framenummer er even uitslaan, meneer?’ Waar zijn de morele waarden gebleven? Vroeger moest je naar een loketje, en je bukken, en nederig zien hoe de man erachter zijn neus pulkte. Nu bel je de ambtenaar op, en alles gaat zonder rancune of haat. Een paar jaar geleden kon je 's avonds de Dam niet oversteken zonder gemolesteerd te worden. Nu lopen ze rond in stevige zeemansduffels, en duwen je op als dat moet. Vroeger zette ik mij als alles was gebeurd in mijn stoel en keek naar een hoek van de kamer. Daar stond een sinaasappelkistje dat door een tussenschot in twee helften was verdeeld. Ik keek ernaar en probeerde te zien of die twee helften zuivere vierkanten waren, of dat de korte zijden van het hele kistje de lange zijden waren van twee rechthoeken waarin het tussenschot het kistje verdeelde. Ik geloof nog steeds dat het twee zuivere vierkanten zijn. Nu staat in die hoek een toestel waarop je kunt zien hoe de inwoners van Hoogeveen vijftig gebochelden op het marktterrein proberen te brengen in de wedstrijd ‘Een tegen Allen’.
Het enige leuke in Tunesië was deze winter dat I. uit Nederland de Volkskrant opstuurde, waarin Cees Nooteboom in zijn kolom over zijn reis in Tunesië vertelde. De leugens die daarin staan verzoenen mij geheel met de kleine onnauwkeurigheden die ik in mijn eigen artikelen wel eens lees. Het is helaas onmogelijk om alles wat hij verkeerd schrijft recht te zetten, want zijn stukken bestaan voor het grootste gedeelte uit monologue intérieure, en ik weet natuurlijk niet precies wat hij wél dacht. Maar wat hij over Gafsa, Tozeur en Monastir schrijft is onjuist. Als u zijn stukken heeft gelezen, weet u dus nu hoe het in Gafsa, Tozeur en Monastir wel is. En als u ze niet heeft gelezen, bent u niet in de war gebracht.
Maar de treinkaartjes worden nu al zonder prijsje gedrukt. Nu ook nog de bestemmingen eraf, dan kun je nooit meer in een verkeerde trein stappen. Ook op de postzegels wordt de prijsaanduiding afgeschaft, die 12 of 15 cent wie kan het wat schelen? Nee, een arm kind van 27 jaar belachelijk maken, omdat ze geen man kan krijgen, dat kunnen jullie. Als het nou nog speciaal een prins moest zijn, zoals vroeger, maar nee tegenwoordig is alles goed, en dus des te pijnlijker als er niemand te vinden is. Wacht maar tot de grote ommekeer komt. Leuk is het niet met die Chinezen, maar we zullen allemaal weer eens het simpele geluk kennen ongesmeerd oud brood te eten. Het duurt niet lang meer. Wacht maar. En dat geldt voor jou ook, lelijke spin!
Auteursrechtelijk beschermd