Hollands Maandblad. Jaargang 6

W.D. Kuik

Nu, boven, zong het kinderkoor van Jacob Hamel.
De tijd verstreken, een net nog ongeboren kind lang,
zo ligt het lijk.
De schedel bleker dan het licht dat in december
door de ruiten dreint.
Hoe is het, hebt ge niet gewandeld,
speurend in de warenhuizen, crisis etalage
naar houwitsers muizen heel de blikken pracht.
Amandelbrood en boterletters de bisschopwijn
om toch dat heerlijk samenzijn eens feestelijk te vieren.
Nu is hij als de deze zomer afgestorven linde,
zij heeft geen knoppen meer.
De schijn van kans op lover in de zomer is goed voorbij, en onverwacht.
De dorre takken kan men niet met mijter met een wattenbaard versieren.