Films
Er valt, her en der, veel te zien dat de moeite waard is. Ongezien (ik heb een wetenschappelijke formule uitgedokterd waarmee uit vijf dagbladkritieken van filmcritici de kwaliteit van een film kan worden gedestilleerd) beveel ik in ieders aandacht aan: Dagboek van een Kamermeisje, The Caretaker, Allez France!, Alta Infedelta, Kasteel in Zweden, en De Tijgerkat. Ook de Tsjechische film Limonade Joe moet gezien worden: een doeltreffende parodie op de western, met zoveel raffinement gemaakt dat met de karikaturale ingrediënten van de doorsnee-westerns desondanks een hoogwaardig artistiek resultaat werd bereikt. En je kunt er om lachen ook! Met Gisteren, vandaag en morgen is dat niet het geval. Wie aangelokt mocht worden door regisseur De Sica en hoofdrolspelers Loren en Mastroianni (en door de vele juichende kritieken) moge zich weer af laten schrikken door de negatieve kritieken van Blokker en Ferdinandusse en de vijf nullen die deze onbenullige film in Skoop's ‘Kriteriaskoop’ moest incasseren. Vervelender film heb ik dit jaar niet gezien: dolkomische situaties gefilmd door een patjepeeër! De man van Rio (Belmondo) en Veel liefs uit Moskou (James Bond) hebben tenminste de verdienste met vaart en vakmanschap, en zonder koketterie, in elkaar getimmerd te zijn. Je verveelt je er niet bij. Ook Mensen van morgen, eerste versie (over dertig jaar vechten de filmliga's om deze oorspronkelijke versie), was een boeiende eh psycho-montage, niet alleen maar toch wel in belangrijke mate dankzij het aandeel van Loekie in de
monologues extérieures. De lof die Brusses werkstuk van de eh psycho-montage-critici ontvangen mocht was verdiend, al stoorde inderdaad de ‘oneerlijke’ montage, vooral omdat ze zo overbodig leek, al erkende men gaandeweg (niet weggaande, zoals sommige mensen, ook niet van gisteren, toch wel deden) dat het geraffineerd gedaan was, zoals deze hele montage met goed gevoel voor timing in elkaar was gezet. Ongetwijfeld was Mensen van morgen een van de boeiendste, tot zeer veel praatstof aanleiding gevende, Nederlandse films ooit gemaakt, ondanks het feit dat de geselecteerden, op Loekie na eigenlijk, niet veel meer ‘onthulden’ dan wat in kranten onthuld pleegt te worden. Het onthullingsgehalte van de ‘roman’ (Van het Reve, Vinkenoog, Vanvugt, enz. enz.) werd hoogstzelden bereikt.
N.S.
Auteursrechtelijk beschermd