Hollands Maandblad. Jaargang 6

J.P. Guepin

Een Haags dametje in de dop
zei ze ‘ik vind het zo heel genoegelijk’
een zacht lichaam onder treurige ogen.

Vroeger op de residentie van haar grootvader
in het nooit vergeten Nederlands Indië
gleed ze, ongezien door de schildwacht,
langs een steile goot naar beneden
en klom, groetend en half groen, weer naar boven.
Beter nog het verhaal
hoe zij eens haar moeder
met een feestje had willen plezieren,
limonade klaar gezet, de vloer met talkpoeder spiegelglad gewreven,
waar niemand kwam?

Nu nog verbeten eerlijk en behulpzaam,
tot bloedens toe, dronken en naakt op de gang gestruikeld,
verwilderde angsten alleen door starheid in toom gehouden,
afgemeten lopen en spreken,
craquelé de wereld rondom.