Hollands Maandblad. Jaargang 6

[p. 28]

W.D. Kuik
Utrechtse figuren

Mechanisch orgel

Voor Ton Bruynel

Aan De Meester

Voor Ton Bruynel
Beter is het naar de keel van het varken grijpen
of te roosteren de perzische satraap
dan te dansen als de poppen op het orgel,
naar de pijpen van een Coppeliaanse toonpriaap.

Aan het paard

Wellicht vindt het een slager voor de knoken
de trekker van de wagen
het dove orgelpaard
als de draaitoonbandelier is afgebroken
de klepper vervallen tot de staart.

Een oude man klaagt

Voor de oom van Willem van Malsen

I
Het is onwaardig heer.
De kleine zolderkamer is slechts
bereikbaar met een leer.
Niet dat het lichaam zoveel noden heeft,
maar ga ik voor op het gevaarlijke galgenpad,
ziet zij de gaten in mijn sokken.
En gaat zij voor.
Het is onwaardig heer.

II
Jarenlang schreef ik, o heer,
dat waar u was de stilte woonde.
‘God ziet u’.
Op sierklompen belijdeniswijzers,
boekenleggers met een bijbeltekst.
Een kinderhand is snel gevuld.
En nu.
Het morsige gezin beneden,
de vrouw bezit een lupusneus.
God sta me bij toch laat ze mij geen keus.
Bederft mijn rust mijn vrede.

Retour

Zie ik de esdoorn in de tuin,
ik leef weer in het land van neuzen.
Ik speel de grote indiaan.
Beschadig broers geslachtsorgaan
met één worp houten speer.
Duw het neefje van het zinken dak,
die met de grote tanden.
Hij speelde altijd vals de zak
en viel dus uit mijn handen,
zoals de vierendertig jaar,
aan puin.
Zie ik de esdoorn in de tuin.