De Man zonder mogelijkheden
M. Lammes
In het park was het stil, zelfs geen vogels, ook geen wind, gewoon stil was het er.
Op een bank zat een man en reeg kralen aan een nylon draad. We zullen zien, dat hij straks hiermee een einde aan zijn leven maakt.
Af en toe mompelde hij wat en sloeg dan een kruis met een bedachtzaam gebaar. Hij maakte geen rozenkrans, was dat maar zo.
Nee, in de man woekerde het; al jaren zat hem iets lelijk dwars. Een keurige man met een wat hol gezicht. Hiermee bedoel ik niet, dat het onbegrijpelijk is, wat er gebeurde. Ik weet drommels goed wat er juist in zo'n man om kan gaan.
Kraal voor kraal gleed naar beneden. Het waren lange kralen van een mooi soort hout, met een vlam erin.
Zijn handen beefden niet. Hij had zich al een hele tijd verheugd over deze middag, die eens komen zou.
Niemand kende hem, geen familie, kind noch kraai had hij. Er zou niets verloren gaan.
Een baan, die hem niet beviel. Een fiets, die steeds stuk ging en de lichte vrouwen, die bang voor hem waren, omdat hij niet alleen niets zei, maar ook niets deed, wel betaalde.
En dan die tochten naar Turkije, ook alleen, zonder omgang met de bevolking daar. Gewoon terugkomen en er niets meer van weten. Dat het hem duizelde. Soms bedacht hij, dat er allang een eind aan gemaakt moest zijn. Niet door de dood, maar door opname in een rustoord, hoewel hij in dat geval anderen tot last zou zijn.
Wel las hij veel, maar begreep niet, wat hij las, woorden, zinnen. Als er een punt stond las hij allang door. Toch was hij niet dom. Hij repareerde radio's en t.v.-toestellen met een wonderbaarlijk gemak, maar ook dat was het niet; hij had er geen plezier in. Hij dééd het gewoon.
Het idee van de kralen was Turks.
Al rijgend kan je alles nog eens rustig overdenken en misschien van je besluit terugkomen. Water heeft dat niet en ook gewoon touw niet. Het maken van zo'n ketting neemt twee uur in beslag en in die tijd kan je veel bedenken, ook dingen van waarde.
Bij deze man echter lukte dat allemaal niet en er geschiedde, wat al jaren in zijn geest ronddwaalde.
- De Ketting is af en de Man staat op.
Hij glimlacht en klimt op de bank, waarboven een tak hangt van de goede dikte - Hij was een goed Katholiek en waarschijnlijk een goed mens, maar dat baat niet veel meer.
Het was jammer, dat er geen vogels waren in het park. Soms willen die de loop der gebeurtenissen nog wel eens veranderen.
Maar, zoals ik al liet blijken in deze korte geschiedenis, zat deze man alles tegen, zelfs het weer, waar ik nog niet eens over gesproken heb.
Auteursrechtelijk beschermd
