Hollands Weekblad. Jaargang 4

Vroegste ochtend nog

met embryonale dauw
en schuchter aanzwellen
van uren
alleen vogels als
oude profeten
een nieuwe wereld
uitroepend
met geluiden
uit een oud verhaal.

valt stug overkokend
licht
op onze planeet
ochtend
zegt men
nacht
zeg ik
en wil terug.

Maar zijn reeds de
klokken gegoten
slaan zij het niet
te verkennen land kapot.

(waren wij maar padvinders)

ik me van mijn eigen
bloot ontdoe? Geen
hartstocht om mijn
naakte huid en
geen geluid voor
herfst en winterdag.

Christiane Schreiber

dit is de avond van de witte hyacint
hoewel het waait, mijn lief,
zal ik ook ditmaal blijven
hoewel het waait en dit
een afscheid zijn zou
maar duizendmaal een bloem
duizendmaal wit
herhaalt mijn dwaas verlangen:
deze avond zal vergaan
tot purpernacht

Tan Mei Hwa