Hollands Weekblad. Jaargang 4



[pagina 9]
Alain Teister Toekomst Als die mij nogal lief zijn - vrouw, bomen, vrienden - van mij heen zijn wil ik een snaterende grijsaard worden, wonend op het Maliebaanstation en in de zon. Gekleed in conducteurscostuum van Engels laken een goede indruk voor de spiegel maken, en zachtjes krijsen op het zoveelste perron: ‘honnepon, honnepon...’ Onderwerp Waarover dan over mezelf? Planten, verliefden, horrelvoeten, frezia's, Janskerkhof, torren moeten wijken voor over mezelf. Wat ik ben, wat ik was, en dat ik daar last van heb. Ik vind dat dit vaststaat. En mocht ik toch ooit over torren schrijven dan denke men, hoop ik, aan Kafka. Zelfportret Ik ben voornamelijk van geen belang. Ik ben een zachte wang, en ik ben mijn eigen lippen. Meestal zonder gezang, uitblinkend in knorgeluiden voor enk'le fijne luiden die mij ter harte gaan. Ik ben meer kuiken dan haan. En: ik ben mijn eigen lippen, waarmee ik uit eigenbelang mij kus op mijn eigen wang.