Hollands Weekblad. Jaargang 3



[pagina 13]
J.W. Oerlemans Zomer I Je bent de lieve berg, de dode - ver weggewelfd ben je trotser nog ging je dan je kwam je liet alles achter ik weet nog hoe je liep zo onduldbaar rechtop met heel veel licht in je ogen je ving veel licht iedereen kon je heupen zien als zij bewogen: stuk voor stuk gingen zij, stap voor stap zij wisten meer dan ik.
Zomer II De rivieren waarop wij staarden, zijn er nog zij hebben nog iets van jouw bewegen in hun wegstromen en in hun ruisen er stonden veel zomernachten over ons heen eindeloos kantelende ruimten waarin jij sprak en glansde ik weet nog waar je sliep: tegen een heuvel tussen dichte struiken in een heel hoog huis vol muziek.
Zomer III De schaduw brak misschien brak de hele zomer wel er kwamen vuile plekken op het water ik heb de zon niet teruggezien het werd zo stil dat ik de vogels kon horen slapen zelfs de wolken wilden niet meer bewegen en het huis stond daar maar en jij was voorgoed verdwenen.