Jules et Jim
N. Scheepmaker
Jules et Jim behoort tot het soort films waarop men (uit angst voor hovaardij) niet beknibbelt. Dat is door onze belangrijkste critici - Bertina, Blokker, Hoekstra, - dan ook nauwelijks gedaan. Alleen enkele door mevrouw Kool-Smit veelgelezen critici uit de randgebieden hadden hun ernstige bedenkingen, waarvan de voornaamste de onwaarschijnlijkheid van de intrige, om niet te zeggen: de onmogelijkheid van de hele driehoekssisutatie was. U weet: Jules en Jim zijn beiden, zij het ieder op zijn eigen manier, verliefd op Cathérine, zonder dat dit afbreuk doet aan hun grote vriendschap. Natuurlijk zijn dergelijke situaties in onze volksbuurten geen bon ton, - medeminnaars worden daar gewoon op hun smoel geslagen, vooral als zij nog onder één dak met geliefde en medeminnaar willen wonen ook. Jules et Jim speelt echter nadrukkelijk in een artiestenmilieu, en wie zou durven volhouden dat zulke situaties daar ongewoon zijn? Toen Brigitte Bardot onlangs in haar slaapkamer werd lastig gevallen door een indringer kwamen op haar geroep exechtgenoot Vadim en ex-minnaar Frey uit de belendende kamers toesnellen. Ook in ons kleine artiestenwereldje wordt vrij druk van partner gewisseld, zonder dat dit tot enorme drama's of het uiteenvallen van gezelschappen leidt. Bezwaar dus ongegrond verklaard.
Blijft een verrukkelijke film naar wat ongetwijfeld een hartveroverend boek moet zijn. De flitsende dialogen, die een geheel eigen gedachtensfeer ademen, wijzen in die richting. Regisseur Truffaut heeft met grote precisie, dat wil zeggen met aandacht zowel voor de talloze details als voor het ritme van de film, deze geschiedenis in beeld gebracht. Het is daardoor een bijzonder vanzelfsprekende film geworden, met een nieuwe Moreau in de hoofdrol, die op voortreffelijke wijze wordt bijgestaan door Oscar Werner en Henri Serre, onbekenden voor het bioscooppubliek en daardoor op nog gedegener wijze nieuw dan Moreau. Voor een zo nieuwe film (niet nieuw qua vormgeving, want men herkent allerlei stijlmiddelen zoals Blokker helaas al opgemerkt heeft, maar nieuw qua mentaliteit en sfeer, wat het belangrijkste is) had Truffaut zich niet kunnen bedienen van stukgekeken acteurs en actrices.
Auteursrechtelijk beschermd