Hollands Weekblad. Jaargang 3



[pagina 7]
Judith Herzberg Bij een foto ‘Kay Mazzo; Fifteen and a Robbins discovery. Seen at the first-night party given by Richard Buckle’. Zij hoort, het hoofd leeg, wat hij weet over leven. Zij houdt zijn verhaal heel door niet te sorteren. Zijn woorden laat zij rustig binnen zij komt uit de kalmte uit de kalme kindertijd haar begrip is innen. Met de ernst ook van een kind dat alles neemt; tegenslag, pijn omdat het er nu eenmaal is en zij met het begin begint geen eindpunt nog in zicht. Zijn verhaal houdt zij gaaf door niets te herkennen, er niets tegenover te stellen dat lijkt en toch niet lijkt. Eigenlijk ernstiger dan hij met zijn schampere grapjes over wat hij nauwelijks droefenis en letsel durft noemen, staat zij hem toe te lachen en wacht tot hij gelachen heeft. Hoofd leeg, moe, toegenegen.
Daglicht Uit chaos van lakens en voorgevoel opgestaan, gordijnen open, de radio aan, zei plotseling antieke snaarmuziek heel helder door de kamer dit: Nu alles is zoals het is geworden, nu alles is zoals het is komt het, hoewel, misschien, hoewel, tenslotte nog in orde.

[pagina 8]
Melancholie Per boot een land verlaten terwijl de zon op de rotsen schijnt. Per boot een land verlaten terwijl de rotsen in de regen liggen.
Oude vrouw De fantasieën die ik vroeger als ik ziek was had! Filosofie, polyandrie, Andalusië, wat al niet, en nu? Ik zou de bladeren weer aan de takken willen hangen. Tweemaal daags wankel ik door de gang.