Nieuwe films
Allereerst een paar aanbevolen films voor de vermoeide intellectuelen, dan hoeven zij niet verder te lezen. la belle americaine, van het echtpaar Dhéry, is een Franse film, ‘lighter than the lightest comedy’. Dhéry maakte in vervlogen jaren Branguignol, - het Franse neefje van Hellzapoppin. Met pure kolder heeft La Belle Américaine echter niets te maken. Het is gewoon komedie, amusant, en in de beste ogenblikken zelfs touchant. Een film die men uitsluitend op woensdagof zaterdagmiddag zou moeten gaan zien is avontuur per ballon, van Albert Lamorisse. Een sprookjesfilm, die de mens toch nog de indruk geeft dat de wereld mooi is zoals God hem ziet. Het is een aaneenrijging van cinerama-shots in cinemascope, - en de draad bestaat uit een uiterst simpel verhaaltje waarin zo nadrukkelijk wordt geacteerd dat ook middenafrikaanse kindertjes het kunnen begrijpen. Hoogtepunt: als de papegaai de eieren stuk gooit. Een hoogtepunt dat alleen weerklank vindt in een zaal vol kinderen. Advies: vertel niet rond dat Prins Bernhard onlangs op de hertenjacht is geweest! Wie fijn ontspannen tegen verhoogde toegangsprijzen vier uur onder dak wil zijn, bezoeke el cid (The Kid) en vooral de kanonnen van navarone. Wie echter de film als kunst wil blijven zien, verzuime niet moeder johanna van de engelen te bezoeken, de Poolse film die in de kritieken te vaak met Ingmar Bergmans werk is vergeleken. Te weinig werd gewezen op de persoonlijke,
‘Rembrandtieke’ wijze waarop regisseur Kawalerowicz licht en donker in elkaar liet overgaan, daarbij zelfs een primitieve, middeleeuwse toets bereikend door de beeldenstroom af en toe te onderbreken door seconden duisternis. In zwart en wit, met alle schakeringen daartussen, is ook de dame met het hondje verfilmd, - naar het verhaal van Tsjechov, aangevuld met gebeurlijkheden uit andere verhalen van Tsjechov. Ingmar Bergman heeft verklaard deze Russische film uittentreure te kunnen en willen herzien, - in de gunstige betekenis van dat woord. the entertainer schijnt men alleen te moeten gaan zien om de creatie die Laurence Olivier van Archie Rice maakte. Ik vond hem uitstekend, maar niet beter dan Paul Steenbergen: anders, maar niet beter. Overigens heb ik Paul Steenbergen niet in de rol van de Humorist gezien, - ik doe slechts een reden aan de hand om wel de film te gaan zien. Bijkomstigheden: eerste kennismaking met Oliviers tweede vrouw, Joan Plowright, en het spel van Brenda de Banzie als Phoebe, die misschien wel zo indrukwekkend is als Olivier zelf. Tenslotte verzuime men niet the hustler (Spel in de nacht) van Robert Rossen, en Bunuels the young one (Zij was dertien jaar) te gaan zien. Terwijl links of rechts geprezen films als: een vrouw is een vrouw - houdt u van brahms? - tout l'or du monde - wir kellerkinder - de kapitein van köpenick e.v.a. voorbehouden dienen te blijven voor alleseters.
Auteursrechtelijk beschermd