Hollands Weekblad. Jaargang 3

[p. 24]

Waarheid en leugen

Schuilend voor een lauwe Levensregen
kwam oude Waarheid jonge Leugen tegen.

Haar ogen van Verraad waren lichtbruin.
Regte Waarheid vond Haar heerlijk schuin.

Kacheltje Kunst maakte haar Kamer warm.
Waarheid sloeg rond haar Opregtheit's Arm.

Schaterend Schonk Zij Hem de Thee van Tijd
al uit het Potjen der Vergetelheidt.

W krulde zich de Knevel van het Recht,
doch zijn Jaquet van Feit kneep hem nu echt.

Spoedig zat Hij in de Hemmedsmouwen
des Oordeels en het Vest Vertrouwen.

Zij bekende Hem het Kind te wezen
van Vader Drang en wijlen Moeder Vrezen.

Hij was, bekentenisblijkenderwijze,
een Zoon van Pijn en Aardje van Afgrijzen.

Nu hidden zij tezamen bij het Stuk
der Lust hun Voet van het Geluk.

Ja, de Dienaars van het Geloof en van de Wet
traden hen in het Egtelijke Bed.

Driedelig Vruchtvlees wierp hun Eendracht want
drie Kinderen baarde L van Fraai Verstand.

Vooral de jongste was nogal een apie.
Hun Namen waren Kijk, Vanzelf, en Japie.

Moraal:
Al is de Leugen nog zo snel,
de Waarheid achterhaalt haar wel.