Hollands Weekblad. Jaargang 3

[p. 10]

Korte commentaren

Televisie bleef achter

Drie achtereenvolgende kwartalen is de omzet van het Philipsconcern nu iets achtergebleven bij de verwachtingen, wat tot gevolg heeft gehad, dat er een vermindering van de nettowinst is ontstaan, die zelfs bij een verwacht omzetherstel in het vierde kwartaal niet meer helemaal in te halen lijkt, zodat de winst van Philips over 1961 vermoedelijk lager zal uitvallen dan die over 1960. Dat men de achteruitgang van de omzetstijging niet tragisch opneemt bij Philips valt af te leiden uit het feit, dat de investeringsactiviteit onverminderd doorgaat; voor 1961 wordt gesproken van een programma van een half miljard, dat daarmede 25 pct groter is dan de investeringen in 1960. De relatieve teruggang wordt toegeschreven aan de mindere verkoop in de televisiesector; vooral in West-Duitsland wacht het publiek met aanschaffingen totdat er meer zekerheid bestaat omtrent de technische eisen, die aan de ontvangtoestellen moeten worden gesteld; zeker is dat de oudere toestellen onvoldoende ontvangmogelijkheden bieden. Dit werkte door in de Scandinavische landen waar de Duitse industrie trachtte de verouderde apparaten nog af te zetten. Verder is er in Engeland een zekere verzadiging opgetreden, terwijl de afzet er telkens wordt geremd door de economische politiek van verbruiksbeperkingen; ook in Australië vlot de televisie-afzet niet. Alle andere produkten van Philips gaan goed; in de verdere sectoren van het concern is er expansie, zodat men deze televisie-affaire als een incidenteel iets ziet. De dichtheid is in Europa nog betrekkelijk klein, in Frankrijk zelfs gering, zodat Philips vol goede moed is, hoewel men er óók zegt, dat een dichtheid als in Amerika bestaat voor Europa niet bereikbaar lijkt. Een herstel verwachtend van de afzet van televisie-apparaten verwacht Philips voor 1961 een totale afzet van circa vijf miljard, hetgeen indien dit cijfer precies wordt gehaald circa 5 pct meer zou zijn dan in 1960. Het evangelie van de expansie is dan gered, maar de vraag is of de commerciële experts van Philips gelijk hebben en of het teruglopen van de afzet in televisie-ontvangers alléén maar te wijten is aan een technische kwestie. Zo zijn er al stemmen, die zeggen dat de kwaliteit van het geboden programma tot een zekere moeheid leiden moet en dat er toch maar een beperkte markt is, waar de televisie in haar huidige vorm wordt gewaardeerd. Misschien wordt de t.v. bij de cultuurvolkeren toch niet dat grote ontspanningsmedium, dat ervan werd verwacht. Dat zou dan jammer zijn voor Philips, maar de mensheid zou weer eens 'n keer meevallen.

E.D.

Van de wieg in de mand

Het is al honderd maal gezegd, het leven in onze welvaartsstaten wordt steeds vriendelijker en zachter. De klassetegenstellingen hebben de tanden vrijwel geheel verloren, gevaarlijk ambitieuze eenlingen hebben wij al aardig weten in te kapselen in een netwerk van commissies en kunstprijzen, door inbouw van een boel vernuftige stabilisatoren hebben wij de welvaartsspiraal gestabiliseerd, evenals de druk van een toenemend aantal vrije uren door middel van automatische urenvreters als auto's, colorslides en televisie.

Het magazijn ‘De Bijenkorf’ heeft nu een belangrijke bijdrage geleverd tot de oplossing van een nog resterend probleem, dat van de ongewisheid van onze plaats in de onbegrensde ruimte om ons heen. Ik zag het ding j.l. zaterdag in de etalage staan, een zeer grote, ronde mand van gevlochten riet, waarin men kan plaats nemen in liggende of zittende houding. Eerst dacht ik dat het bedoeld was als reusachtige hondenmand, maar hij was duidelijk voor mensen bestemd, want er lag een juffrouw in, snug as a bug in a rug temidden van een stapel fleurige kussens en in het midden stond een dienblad met flessen martini en zoutjes erop, terwijl het geheel bovendien was opgesteld aan de voet van een groot televisietoestel. Is het geen mooie vinding? Geen twijfel meer over wat te doen, waar te gaan zitten en zo; hup in de mand. Ook geen leegte meer in de rug en onder de benen, kortom een huisje in zijn huisje, een magische kring van zekerheid onder het magische kastje met een andere zekerheid, nl. dat het de tijd tot naar bed gaan helemaal vol zal maken, driedubbele zekerheid dus. Ik kan mij best voorstellen hoe knus het voelt, want toen ik nog zo klein was dat ik erin paste, maakte ik ook wel eens van de hondenmand gebruik en toen was er nog geeneens televisie. In gezinnen met een hond moet het anders wel eens misverstanden geven, maar misschien kan de Bijenkorf nog eens een aardige hondenstoel laten ontwerpen of anders de mensenmand op pootjes zetten met een luifeltje erboven of gordijntjes, zoals bij onze wieg?

A.L.S.