Hollands Weekblad. Jaargang 3

[p. 16]

Door het bijtje gered

Een bijenei, het moest maar boffen,
werd met een gammastraal getroffen

waardoor van binnen een te blote
molecuul werd kromgeschoten

welke na twee zware weken
in een zenuwknoop bleef steken.

Zo werd het vreemugeworden ei
een eigenwijze werksterbij.

Zij trok dus naar een andere straat
en bouwde daar haar eigen raat

met betere honingcellen, want
niet zeshoekig maar vierkant.

Toen kwam er - weer werd hier geboft -
een dierenkennis langs gesloft

op weg - want dat was zijn beroep -
naar een lezing voor de Groep

over Lachbuien bij de Kwal.
Daarover schreef hij zelf ook al.

Doch toen hij deze raat ontwaarde
vergat hij alle kwallen op aarde.

Het ding werd in de krant gezet.
(Het bijtje mocht met hem naar bed.)

Drie jaren keek hij naar zijn buit,
en at er zelfs een stukje uit.

Ook een buste van de bij
- nu dood en harig - schetste hij.

Toen zijn stuk in druk verscheen
was hij zelf reeds tien jaar heen.

Was hij bij zijn kwal gebleven,
dan had hij zes maal meer geschreven.

Dan was dat werk als boek verschenen.
Dan had van Zwijpje het moeten lenen.

Dan was van Zwijpje's boekenkast
daarmee o wee overbelast.

Dan was het ding met luid vertoon
neergekraakt over zijn zoon.

Doch zie, dank zij één gammastraal
leeft deze zoon nog helemaal

en wordt zelfs vet, en volgend jaar
een welgezochte moordenaar.

Moraal: Ook al duurt het soms een poos,
niets is altijd nutteloos.