Korte commentaren
De duizend fronten
In Angola gaat het slecht. Volgens The Observer zijn daar in de afgelopen weken 30 à 50 000 mensen gedood, van wie 1000 Portugezen. In Evian wordt tenminste eindelijk onderhandeld. Het overleg Kennedy-De Gaulle en Kennedy-Chroesjtsjof kan nuttig zijn. De staatsgreep in Zuid-Korea is in het nadeel van Amerika en daarmee van ons. In Alabama zijn de duizend negers in de kerk waar Martin Luther King preekte, nog net op tijd ontzet. Dat zijn wat punten uit het nieuws van de week. De commentaren en de publieke belangstelling passen zich daarbij aan. Wat onder de oppervlakte van het krantennieuws in Tibet, Zuid-Afrika, communistisch China en zoveel andere landen aan de gang is weten wij niet. Ook onze kennis van zaken over Angola, Evian, Wenen, Zuid-Korea en Alabama zit trouwens vol gaten.
Behalve onwetend zijn wij, als Nederlandse burgers, in 95 percent van deze gevallen machteloos. Onwetendheid, machteloosheid en het ontbreken van een gevoel van rechtstreekse betrokkenheid maken snelonverschillig, neutraal, provincialistisch. In die mist van onverschilligheid raakt ook gemakkelijk de belangstelling zoek voor de vijf procent waar wij wel voldoende van weten en waar onze keuze meer direct ter zake doet: Nieuw-Guinea, en daarmee de verhouding tot Indonesië; Europese integratie, en daarmee de verhouding tot de buurlanden; loyaliteit tegenover Amerika waaraan wij onze vrijheden, democratie en welvaart in de eerste plaats te dankenhebben; het beschikbaar stellen van een groter deel van ons, tot verhittens toe groeiend, nationaal inkomen voor Navo-verdediging en hulp aan minder welvarende gebieden.
K.L.P.