Hollands Weekblad. Jaargang 2

[p. 16]

Akropolis van Amphissa
L.Th. Lehmann

Ronde schapen grazen onder een muur met rechte hoeken;
klassiek metselwerk, een nette muur,
gebouwd door Ozolische Lokriërs.
Op zijn vierkante schouders draagt hij
het onwaarschijnlijke steenslag dat in de middeleeuwen
door kruisridders, Venetianen en Turken
tot loodrechtheid gedwongen werd.

Daarbinnen groeien de dennen; de pefka,
dak voor het enig overgebleven
(indien er ooit een ander was)
pastorale weekend gedartel
van Griekse families.

Het oudst van alles lijken slordige hutjes
uit stukken van alles, waar recht is alleen
de spleet die de mitrailleur verraadt,
waarmee weinige jaren geleden
Grieken oudergewoonte Grieken beschoten.

Pathetische leuzen over vaderland, helden en wereld;
met de obligate spelfouten van het dhimótiki,
prijken onder een kalken kroon,
op de oudere constructies.

Van al deze wallen af hebben mensen gekeken
naar voorboden van de dood;
geen gevoelens op een regendag
of weggaan van een geliefde,
geen wind uit een donkere hemel,
maar stippen als mieren, naderend
op wegen onder de zon,
die voeren naar het hoekig bestel van de levenden,
waarbinnen men ezels en bussen besteeg,
water, wijn en koffie dronk;
Amphissa, bijna loodrecht beneden,
vanuit het afgeronde, onsymmetrische
slordige, wijde landschap,
waar levende wezens zich ook maar tijdelijk redden.