Hollands Weekblad. Jaargang 2

Reacties van lezers

Fair play van Prange?

Sommige ruimdenkende mensen verwijten anderen, dat zij bij Het Parool op ontslag van Prange aandringen. Men vindt dit blijkbaar geen fair play en is van mening, dat de tegenstanders van Prange dan maar hun abonnement op moeten zeggen. Er moet hier van een misverstand sprake zijn. Ten eerste: sinds wanneer mag een voetballer, die niet in het moderne spelsysteem past en die daardoor nukkig geworden zijn voedende taak als binnenspeler verwaarloost en bovendien zijn tegenspeler uitscheldt, van vuil spel beschuldigt en natrapt, daarbij wijzende op zijn voorhoofd, zich erover beklagen dat zijn tegenstanders bij de scheidsrechter aandringen op zijn verwijdering van het veld? Prange mist zelf elk gevoel voor fair play. Als hij een behoorlijke redac-

[p. 8]

teur beeldende kunsten was, zou hij als volgt redeneren: ‘Ik heb de pest aan non-figuratieve kunst, ik vind het rotzooi, maar omdat een groot percentage van de lezers van Het Parool er nu eenmaal anders over denkt, geef ik als redacteur een andersdenkende kritikus de kans om deze vorm van schilderkunst voor de dwalenden te bespreken.’ Maar zo sportief is Prange niet, en een dergelijke gebrek aan sportiviteit misstaat in een krant als Het Parool. Ik heb mij laten vertellen dat de redacteur letteren, de heer Nord, zijn medewerkers juist aanspoort tot het schrijven van artikelen, zonder daarbij de voorwaarde te stellen dat zij een bepaalde zienswijze van hemzelf naar voren brengen. Zij die op het ontslag van Prange aandringen, doen dat omdat een dergelijke handelswijze van hem niet te verwachten valt. Geen mens zou erover peinzen hem weg te willen hebben, als hij zijn dagelijkse trap tegen de non-figuratieve kunst gaf, terwijl een ander eens in de week iets zinnigs over deze vorm van kunst mocht zeggen. Maar voetballer Prange trapt maar raak, zonder dat er ook maar iets tegenover staat en zonder dat hij ook maar gevaar loopt uit het veld gezonden te worden. Het advies dan maar het abonnement op Het Parool op te zeggen, is volkomen belachelijk. Moet men, alleen omdat er een verdwaasde redacteur beeldende kunsten aan een krant verbonden is die lijnrecht tegen de hele geest van het blad inschrijft, op een andere krant overstappen waarvan de redacteur beeldende kunsten wel aanvaardbaar is, maar waarvan de politieke, economische, opvoedkundige, literaire enz. enz. inzichten net die nuance verschillen die een mens de ene krant boven een andere doet verkiezen? Een krant heeft een bepaald gezicht. Op dat gezicht wordt men abonnee. Als dat gezicht nu ontsierd wordt door een puist, is het dan logisch dat men zegt: neem een ander gezicht zonder puist? Ik wil hetzelfde gezicht zonder puist, en als die puist, ondanks de moderne techniek, niet verwijderd kan worden, dan eis ik toch minstens dat een schoonheidspecialiste elders op dat gezicht een tache de beauté aanbrengt die die puist een beetje neutraliseert.

N. Scheepmaker