Toneelvoorstellingen
Bij de Nederlandse Comedie houden onder meer de volgende stukken nog repertoire:
De onverteerbare comedie zachtjes met de deuren van de Fransman Michel Fermaud met welgeteld één geslaagde boulevardtoneelscène van een uitermate door de wol geverfde oma van mevrouw Royaards. De mislukte opvoering is overigens ook het onnodige regiedebuut van Ko van Dijk, die zelf de hoofdrol bij elkaar schmiert.
de gijzelaar, een overstudentikoze persiflage van voor Nederlands publiek vaak onbegrijpelijke Ierse toestanden. Enkele topkrachten van ons toneel bewijzen hierin dat zij niet zingen kunnen.
eerste liefde ...?! Een handig maar onbetekenend blijspel van Paul Osborne, waaraan Mary Dresselhuys heel veel goedmaakt, wat door Louis Borel weer wordt verprutst. Een sympathieke poging om toneel te maken van Vondels joseph in dothan resulteerde in een poëtisch succes, mede dank zij de jolige Joseph van Joop Admiraal.
Tenslotte de fopspeen tanchelijn voor toneelliefhebbers die nooit de echte moedermelk hebben gehad. Mulisch belooft meer wol dan Ko van Dijk bij elkaar kan schreeuwen.
De Haagse Comedie trekt nog rond met: wie geeft de bruid weg (Otis Skinner en Taylor), de dolleman (Anouilh) en principes (Bahr), die wij al bespraken. De laatste twee zijn goede comedies die u gezien moet hebben. De oversimpele bewerking van een Oostenrijkse volkslegende: de herberg van Fritz Hochwalder kunt u gerust missen, tenzij u de topprestaties van Albert van Dalsum en Bob de Lange wilt gaan zien. Shakespeare's winteravondsprookje wordt er gespeeld in een mooie maar ondergekoelde voorstelling.
five finger exercise van Peter Shaffer en Tsjechows kersentuin (een heropvoering van een prachtige voorstelling, (première 9 april) zullen binnenkort besproken worden.
Het Rotterdams Toneel speelt dit seizoen nog door met:
Een knappe voorstelling van Claus' sombere stuk suiker. Shakespeares spel der vergissingen in een kwiek tempo en negentiende eeuwse aankleding die ons bijna doen vergeten dat ook de grote Bard tvel eens sluimerde.
toneel op 't kasteel is een reprise van het eertijds nachtrepetitie geheten blijspel van Molnar, een geestig stuk maar niet om twee keer te gaan zien. Een uitgesproken bête stuk maakwerk is de onnozele Engelse comedie wie 't eerst lacht, waaraan geen ander plezier is te beleven dan een stralend decor en het in de pauze voorspellen hoe het zal aflopen. Zo loopt het dan ook nog af: vervelend!
Auteursrechtelijk beschermd