Hollands Weekblad. Jaargang 1

Reacties van lezers

Bantzinger II

‘Het ging er mij om er op te wijzen’, schrijft Nico Scheepmaker in zijn naschrift op Van Altena's lezersreactie (HW, 9 maart) ‘hoe door de TV (en de pers) een naakttekening die door mij niet als kunst wordt beschouwd zonder boe of bah tot hoge kunst werd verheven...’

Dat lijkt mij een sterk staaltje. Alleen iemand die de televisie nog als ‘een wonder’ beschouwt kan geloven dat de TV over de mystieke gaven bezit om kitsch tot kunst te verheffen. Scheepmakers reactie is precies dezelfde als die van de duizendogige televisiekijkersmassa die het gehalte van de programma's bepaalt, een gehalte dat doorgaans al a priori wat als ‘hoge kunst’ wordt gepresenteerd als zodanig diskwalificeert.

En wat de kunsthandel Mak van Waaij betreft, misschien vindt men het daar wel prettig als er eens iemand voor de etalage blijft staan kijken. Dat Van Dongen er kort tevoren nog in tentoongesteld stond geeft die etalage toch geen halootje?

H.L. LEFFELAAR

Naschrift

Als ik het goed begrijp (maar daar ben ik niet zeker van) wil Leffelaar met het bovenstaande beweren dat ik, evenals de kijkersmassa dat met ‘hoge kunst’ pleegt te doen, het kunstwerk van Bantzinger tot niet-kunst heb gediskwalificeerd, louter en alleen omdat het als ‘hoge kunst’ werd gepresenteerd. Een vreemde interpretatie van wat ik schreef.

Het kan echter heel goed zijn dat hij nog iets anders bedoeld heeft, maar dat heb ik dan niet kunnen begrijpen.

N. SCHEEPMAKER

Bouwconflict

Bij de belichting van het geschil tussen de regering en aannemers in een kort commentaar in het vorige nummer werd niet vermeld dat de regering, hoewel reeds lang besloten het doorberekenen van loonsverhogingen in de prijzen niet te gedogen, niettemin heeft goedgevonden dat in alle bestekken der rijksdiensten de gebruikelijke risicobepalingen, volgens welke de aannemers loonsverhogingen op hun opdrachtgevers konden verhalen, werden opgenomen.

Dat daardoor de aannemers de verwachting koesterden dat eventuele tijdens de uitvoering optredende loonsverhogingen wel zouden worden verrekend en dat zij daarmee bij het bepalen van de aannemingssom rekening hielden is op zijn minst genomen niet onbegrijpelijk. Door deze zijde van het geschil niet te belichten meen ik dat het commentaar in objectiviteit tekort schoot.

C. HEYNING