Hollands Weekblad. Jaargang 1

[p. 8]

Korte commentaren

Onze opvoeding

De staatssecretaris van Binnenlandse Zaken Mr Bot heeft zijn binnenland bezocht en daarna wat vreemde verklaringen afgelegd. Over twee daarvan zijn de minister al vragen gesteld, een derde verklaring is wat minder opgevallen. Op Australisch Nieuw Guinea heeft hij namelijk gezegd dat het hem was opgevallen hoe anti-Indonesisch de gevoelens van de Papoeabevolking waren. De radionieuwsdienst gaf ons dit bericht onmiddellijk triomfantelijk door. Nu zou het niet de eerste keer zijn dat Nederlandse pottenkijkers op Nieuw Guinea misleid worden (censuur!) en men vraagt zich af met hoeveel Papoeas de heer Bot wel gesproken heeft, maar ik wil best geloven dat de inhoud van zijn mededeling juist is. Het rassenvooroordeel is bepaald niet tot het blanke ras beperkt en het Binnenlands Bestuur zal wel niet tot opdracht hebben de autochthone bevolking minder anti-Indonesisch te maken dan zij is.

Nu is het officiele Nederlandse standpunt dat wij de Papoeas tot onafhankelijkheid willen brengen. Het aantal Papoea-studenten is echter nog steeds op de vingers van één hand te tellen en het ziet er dus wel naar uit dat minister Luns deze onafhankelijkheid tegen 1998 verwacht. Of Nederland deze langzame ontvoogding zal kunnen uitvoeren terwijl alle andere landen tegen hun zin in vroege onafhankelijkheid moeten geven, is de vraag.

Op de lange termijn kunnen wij echter een onafhankelijk Guinea verwachten. En op diezelfde lange termijn zal de republiek Indonesië een rijk en machtig land zijn. Zullen de burgers van het buurland Guinea ons dan dankbaar zijn voor de opvoeding die de ‘Kompenie’ hun heeft gegeven? Behalve een keurige verdeling in een katholieke en een Protestantse helft hebben wij de Papoeas dan ook nog een onverzoenlijke vijandschap met het buurland nagelaten.

B.C.

Tunnel

Een uit Amsterdam afkomstig lid van het parlement heeft de moed gehad om te zeggen, dat de Y-tunnel lang niet zo hard nodig is als een tunnel voor de Zaanstreek onder het Noordzeekanaal door; de z.g. Hem- of Coentunnelprojecten verdienen grotere prioriteit.

Toen enkele weken geleden door de goede zorgen van het lokale Amsterdamse beheer het Tuindorp Oostzaan onder water stond, bestond de verbinding van Amsterdam-Noord met de rest van de stad via de Y-ponten of via de brug bij Schellingwoude ongestoord, maar was de brug bij Schellingwoude voor de Zaanstreek geen gemakkelijke omweg als men het lange wachten bij de Hembrugponten wilde vermijden. Op het ogenblik is de toestand zo, dat men op zaterdagmiddag als de bedrijvigheid in de Zaanstreek rust en de pendelaars weg zijn, dus als er van spitsuren geen sprake is, rustig een halfuurtje al opschuivend voor de ponten doorbrengt. In de spitstijd duurt het zelfs met een brommer ruim een half uur voor een arbeider van Bruynzeel aan de ene kant van het kanaal om aan de andere kant te komen; daarna is de man in een paar minuten in Amsterdam. Van mijn werk midden in Den Haag naar mijn woning in Amsterdam-Zuid ben ik niet langer onderweg met openbare vervoermiddelen dan mijn zoon van zijn fabriek in de Zaanstreek met eigen vervoer; meestal win ik het, hoewel die knapen toch behoorlijk hard weten te rijden. Het enige vervoer uit de Zaanstreek, dat meestal vrij vlot gaat, is dat van de meisjes van Verkade met extra treinen, als er ten minste geen grote boten onder de Hembrug door moeten. Maar de beschuiten van Verkade lopen het risico al oud te zijn, voordat ze ten zuiden van het Kanaal aanlanden. Dus had de Amsterdamse liberaal gelijk: éérst is de Zaanstreek een tunnel waard, wat de activiteit van de centrale overheid betreft. Zo lang die tunnel er nog niet is, zou men dagelijks een groepje hoofdambtenaren van Waterstaat langs het kanaal op de tocht moeten zetten. Misschien zou dan het vertrekschema van de ponten eindelijk eens wat redelijker worden; het overzetten kan heus wel sneller, beter en vooral veel minder onverschillig. Maar daarvoor halen ze bij Waterstaat de hoge schouders op. Net als bij de ponten over het Merwedekanaal, waar ze rustig dertig fietsen en brommers op een klein motorbootje tegen elkaar smijten en de reparatiekosten de overheid niet interesseren. Misschien wil de heer Korthals op een mooie zondagmorgen bij Nigtevecht eens 'n kijkje gaan nemen. Kan hij meteen zien hoe zuinig er bij waterstaat met dieselbrandstof wordt omgesprongen.

E.D.

[p. 9]

Liever zeeslang

Nu het fruit aan geen seizoen meer gebonden is, begint ook de komkommertijd zijn augustusmaand te verlaten. Er was de laatste jaren eigenlijk geen sprake van een echte komkommertijd. Na het Midden Oosten wachtte Quemoy en na Quemoy stond Berlijn al weer klaar. De laatste weken, sinds de Algerijnse barricaden, is er geen enkele reden voor de kranten om te verschijnen, behalve dan dat het abonnementsgeld vooruit betaald is. Zolang Chroestjof maar op reis is kan hij niet op de knop in het Kremlin drukken en zijn we dus veilig. Er is een algemeen gevoel van vermoeidheid bij diplomaten en krantenlezers. Berlijn interesseert niemand meer, alleen Adenauer staat dag en nacht pal.

Maar de kranten moeten nu eenmaal vol en dan komt het komkommernieuws naar voren dat er natuurlijk altijd wel is, maar in normale tijden met twee regels wordt afgedaan. Zo is er elk jaar wel een klein berichtje over geheimzinnige onderzeeboten aan de Zuidamerikaanse kust, maar ditmaal worden er halve pagina's mee opgevuld. Er zijn twéé duikboten, zijn het Russen? Er is één duikboot, van Peron? Er is géén duikboot, welk een onheilspellend mysterie. Het type van het oncontroleerbare bericht doet sterk aan het monster van Loch Ness denken, maar mist de gezellige smaak hiervan. Op één lijn met dit komkommernieuws staat het plotseling opduikend bericht over een ‘ongeidentificeerd voorwerp in de hemelruimte’ dat even plotseling weer uit het nieuws verdween. Het is vergeeflijk dat Russen en Amerikanen de administratie van de honderden schroefjes van raketten die om onze planeet zwerven wat verwaarloosd hebben, maar moet daar nu direct zo'n onrustgevend bericht van gemaakt worden?

Dat er geen werkelijk nieuws is valt zeer toe te juichen. Maar het komkommernieuws dient beter verzorgd te worden: waar blijft die goede oude zeeslang?

B.C.