Meningen van anderen
O Eijkelboom,
het hoge, uiterste woord moet er nu maar uit: je hebt er niets van begrepen. Ware het zo, je had ingezien dat, zelfs als ik het met je eens was geweest (quod non) ik toch het vaandel van Sempre Crescendo zou hebben gered.
Staak het hatelijk lachen: een jonge medewerker van de N.R.C. heeft zich (o N.R.C.) laten verleiden tot een sensationele, ongecontroleerde mededeling. De fluit is niet verbrand, slechts het etui werd beschadigd, de inhoud bleef puntgaaf. De doos wordt gerepareerd. Luister! De fluit klinkt weer (hoorde je 't niet, vijf dagen later, op Sempre?), met de geredde waldhoorn.
Vandaag heropende de Sociëteit ‘Minerva’ haar benedenzalen.
O Eijkelboom, o Eijkelboom,
hoe blijd' is 't dat wij scheiden.
Leiden.
De student M.
Auteursrechtelijk beschermd