Plezier in schelden is de sentimentaliteit van de boosheid.
Indien menselijk welbehagen even sterk tot schrijven zou inspireren als menselijk onbehagen, zou de litteratuur een opgewekter beeld van het menselijk bestaan bieden. De ‘spiegel der letterkunde’ is een onbetrouwbare.
Dit is de pest van hersendragers, dat als de dingen al waarde voor hen hebben, ze allemaal de zelfde waarde hebben.
Heel wat serieuze candidaten voor de Hemel hebben zich, van wege de gewaden die zij er zouden moeten dragen, op het laatste moment nog teruggetrokken; liever branden dan belachelijk.