De Hollandsche Lelie. Jaargang 29

Socialistische Arrivisten,
of:
Hoe de kiezers bedrogen worden.

Nu de socialisten ook in Nederland hoe langer hoe meer hoffähig worden, zoodat mr. Troelstra zelfs zich niet meer geneert bij de koningin op Het Loo te gaan lunchen, is het niet te verwonderen, dat ‘de bourgeoisie’ allengs haar angst voor de roode heeren gaat verliezen. Toen er in Juni '13 een achttiental hunner gekozen werden, was er dan ook niemand in den lande wien dit feit met vrees vervulde. Noch de mannen van de beurs, noch de mannen van de industrie, noch die van den handel werden er bleek of koud van. En hoe zouden ze ook! Het was der ‘bourgeoisie’ immers reeds lang van te voren gebleken, dat de sociaal-demokratie, die ‘modern’-wetenschappelijke leer, al sinds lang haar gevaarlijk karakter verloren had en de ‘roode’ propagandisten héél-bruikbare werktuigen waren, volkomen passend in het burgerlijk regeer-systeem.

De meest-conservatieve burger-bladen ontkennen thans niet meer, dat de socialistische voormannen verstandig zijn geworden, practische lieden, waarmee te praten en te onderhandelen valt. De roode heeren zijn bezadigd geworden, fatsoenlijk. Ze gaan bij vorsten op bezoek, in rok en met 'n hooge hoed op, ze buigen voor prinsen en ontblooten het hoofd als er nationale liederen gespeeld worden. In niets onderscheiden ze zich van den bourgeois. Een Bebel b.v., die bij zijn dood een millioenen-erfenis nalaat, niettegenstaande hij het kapitalisme zwaar verfoeide, moet zich toch al héél aardig aan de kapitalistische bourgeois-maatschappij hebben weten aan te passen - iets wat men zoowat van al z'n hem-overlevende partij-genooten thans kan getuigen. Zij behooren tot die moralisten, ‘die heimelijk wijn drinken, maar openlijk water prediken.’

Het moet der ‘bourgeoisie’ een groote vreugde zijn, dit te kunnen konstateeren. Temeer, daar deze socialistische beginselverwatering, die welhaast in -verloochening overslaat, een uitkomst is van de jaren-lang door de burger-pers gevoerde fijne politiek, die ten doel had, de roode voormannen met haar wierook te benevelen, hun het hoofd op hol te brengen, hen verwaand te maken.

Toen de socialistische beweging in Nederland nog geheel onder leiding en invloed stond van den huidigen leider der revolutionairen, (vrije socialisten en anarchisten), F. Domela Nieuwenhuis, was er geen burger-blad dat serieus notitie nam van die partij. Slechts wanneer er berichtjes te lanceeren waren - al of niet uit den redactioneelen duim gezogen - die haar afbreuk konden doen of haar in een verkeerd daglicht konden stellen, dan was de éérlijke pers erbij, onverschillig of zij zich liberaal of christelijk noemde. Maar overigens was doodzwijgen het parool!

Doch niet zoodra kwam de scheiding tusschen ‘revolutionairen’ en ‘parlementairen’ tot stand en gingen de laatsten, onder leiding

[p. 728]

van mr. Troelstra de S.D.A.P. stichten, of de burger-pers was dáárvoor plotseling een en al belangstelling. Het ontbrak zelfs niet aan burgerlijk applaus toen Het Volk werd opgericht - zelf stroomde er burgerlijke subsidie toe - - - - - - - - - - -

Van toen af aan, verheugde ‘de’ socialistische beweging^*) zich in de gestadige belangstelling van de pers-organen der ‘bourgeoisie,’ die al haar best deden haar leiders belangwekkend te maken in de oogen van het domme volk, van hun redevoeringen uitgebreide verslagen opnamen, kortom, met alle haar ten dienste staande middelen poogden hun persoonlijkheden te populariseeren.

Het is der burgerpers gelukt, de socialistische leiders te verhoffähigen; zij is het feitelijk, die hen gebracht heeft tot de hoogte, waarop zij thans staan!

Politici met doorzicht zagen al spoedig in de S.D.A.P. de partij, die, door de arbeiders te lokken op den weg der parlementaire politiek, de dam zou wezen tegen de revolutie, en in haar leiders, - meerendeels pientere burgerjongens, arme advocaten, studenten, enz. - mannen, geschikt voor de taak het volk te brengen op kalmer wegen, niet ongevoelig voor eer en roem, baantjes en hooge bezoldigingen. En dezen lieten zich de handen knevelen met fluweelen koorden. Zij verrieden de zaak des volks, uit eerzucht en grof eigenbelang. Zij kwamen in de Kamers en in de gemeenteraden, in schijn bestreden door de burgerpartijen, in werkelijkheid echter voortgestuwd door hen.

Thans is de S.D.A.P. één der invloedrijkste politieke partijen in ons land, waarmede rekening gehouden moet worden. Oók, waar baantjes te vergeven zijn. De minister kon dan ook, bij de burgemeesters-vacature in Zaandam, al moeielijk anders doen, dan dit baantje geven aan een socialist.

Over deze eersten ‘rooden’ burgemeester is heel wat te doen geweest. Alweer was het de burger-pers, die de benoeming van den heer K. ter Laan opblies tot een feit van aardschokkend gewicht, doch eenstemmig verklaarde, dat zij een daad was van ‘politieke rechtvaardigheid.’ Eensklaps is de pers heel nobel en eerlijk geworden en stelt zij zich aan, alsof zij zich heusch bekommert om ‘politieke rechtvaardigheid’! Dezelfde pers, die koloniale rooftochten verdedigt, toejuicht en aanmoedigt, die om krachtig militair ingrijpen schreeuwt bij stakingen, die dag in dag uit de waarheid doodzwijgt of verdraait, - die leugenpers spreekt nu van politieke rechtvaardigheid.... Als de vos de passie preekt!....

Intusschen, ook mij verheugt de benoeming van dezen rooden propagandist eenigermate, omdat zij weer materiaal in overvloed levert om te bewijzen, dat de kiezers bedrogen worden, als er in volksvergaderingen gesproken wordt over heil des volks.

Jaren en jaren achtereen werd hun voorgespiegeld door hun roode leiders een land van belofte en welbehagen, indien slechts de socialisten aan het bewind zouden komen. Het binnendringen in de regeeringslichamen, door socialisten, zoo heette het telkens, zou langzaam aan een einde maken aan het burgerlijk regiem, aan de uitzuigerij door de kapitalisten, aan de ellende van het volk. Het binnendringen van het regeer-kasteel, het veroveren van de politieke macht, enz. enz. door het volk - lees: door de leiders! - zou eindelijk een maatschappij brengen van sociale rechtvaardigheid.

Reeds nu zijn we in staat die frazenmakerij te toetsen aan de werkelijkheid.

De heer Ter Laan is ‘het regeerkasteel binnengedrongen’ (geijkte fraze in den mond van roode propagandisten) - en....? Wat was zijn eerste daad voor het heil des volks?

Het éérste wat hij deed te Zaandam, was een zijner langademige redevoeringen afdraaien, waarin hij verklaarde dat er niets bizonders zou gebeuren te Zaandam, dat men niets mocht verwachten dat op socialisme leek, dat alles bij het oude zou blijven. Want, nietwaar, we leven nu eenmaal in 'n kapitalistische maatschappij met burgerlijke wetten.... dus.... - - Zóó praten de roode heeren àlles goed, met 'n beetje roode frazen en wat advocaten-streken komt alles in orde. Maar welk nuchter, verstandig mensch, die zich niet laat opwinden door verkiezingsbeloften, heeft hetgeen de heer Ter Laan verklaarde in zijn rede niet reeds lang vooruit geweten?

Er zou niets veranderen - en inderdaad is er ook niets veranderd in onze Maatschappij, zoolang de roode heeren reeds praten in de Kamer, behalve de maatschappelijke positie van eenige handige volksmenners, die ‘gearriveerd’ zijn.

Wat de heer Ter Laan wèl kon doen, zeide hij (en dit was hem reeds eenige dagen te voren door Het Volk in den mond gegeven) was

*) Lees: De S.D.A.P., die gaarne voor de eenige socialistische Partij gehouden wordt.

[p. 729]

het handhaven der ‘neutraliteit’ bij konflikten tusschen arbeid en kapitaal! Dat is alles. Daarmee worden de roode arbeiderskiezers naar huis gestuurd; met 'n belofte van burgemeester Ter Laan, dat hij zich ‘neutraal’ zou houden, als zij eventueel in strijd zouden geraken met hun werkgevers! Hij zal dus geen van beide partijen helpen; de kapitalisten niet, maar evenmin zijn ‘kameraden’ van de straat! Dat wil dus zeggen: vechten jullie 't samen maar uit; ik zit hier fijn op 't kussen en bemoei me er niet mee. Ziedaar 'n man, die zijn geheele leven niet anders gedaan heeft, dan het prediken van den klassenstrijd en zijn kiezers heeft aangeraden, zich te sterken in dien strijd tegen de kapitalisten door rood te stemmen! - Nu hebben ze in Zaandam rood gestemd - - - nu zit er 'n kameraad, 'n partijgenoot op 't kussen - - en meneer vertelt dat-i zich neutraal moet houden!

Of hij dan ànders zou kunnen, gegeven de maatschappij en staatsinrichting zooals zij zijn? Neen, dat spreekt vanzelf. Maar meneer Ter Laan heeft dat vooruit geweten; hij wist het, toen hij als sociaal-demokratisch propagandist den boer op ging om naar stemmen te hengelen. En alle leiders van de S.D.A.P. wisten het. Zij wisten dat er niets, hoegenaamd niets veranderen zou in de maatschappelijke orde, hoè gunstig de uitslag der verkiezingen voor de S.D.A.P. ook zou uitvallen. - En nochtans hebben ze het volk wijsgemaakt - en daarmee blijven ze voortgaan - dat elke roode verkiezingsoverwinning een stap nader is tot den rooden heilstaat! Zij hebben hun kiezers bedrogen en misleid, om zelf te komen tot eer en macht en goedgesalariëerde baantjes.

De heer Ter Laan is thans ook gearriveerd, zoo goed als zoovelen voor hem, maar het volk is geen stap vooruitgekomen.

Doch het volk, de stomme massa, is er om bedrogen te worden. Wie dit inziet en beginselen weet te plooien naar eigen belangen, die komt vooruit in de wereld. Bij 's heeren Ter Laan's installatie als burgemeester stond er voor het gemeentehuis te Zaandam een breede massa, om hem toe te juichen. De muziek speelde... het Wilhelmus als ironie op dit feest van huichelarij en bedrog.

's Morgens kon men het uitgebreide verslag van deze plechtigheid in de bladen lezen tot in alle bizonderheden als: ‘de heer Ter Laan arriveerde met den trein van half zeven en droeg zijn Kamerportefeuille nog onder den arm,’ enz., een verslag, voor de liefhebbers om van te smullen tot 't einde toe, maar dat ik met walging ter zijde heb gelegd, omdat 't mij de versregels in de gedachten bracht uit Herwegh's ‘De arme Jacob’:

Wie 't volk van 's hemels heerlijkheid
De schoonste dingen logen,
Zij zochten 't aardsche goed om strijd -

Zóó wordt het volk bedrogen!

JOH. G. SCHIPPERUS.