De Hollandsche Lelie. Jaargang 29

Twee Levens.

Twee levens moet ik leven,

Het een mij steeds nabij,

Het and're soms zoo moeilijk,

Zoo vreemd, zoo ver van mij.

O, laat het vreemde leven,

Vol moeite, zorg en pijn,

Mij niet geheel vervullen,

Niet gansch mijn eigen zijn.

't Kan mijner ziele leven

Niet worden, 't is in strijd

Met al mijn droomen, die ik

Steeds voel als werk'lijkheid.

Soms schijnt het mij te roepen,

En mij te nad'ren dicht,

Wel strijdig met mijn wenschen,

Maar schijnbaar toch als plicht.

En 't leven is me⁀een raadsel,

In duldelooze pijn,

Omdat de levenswegen

Zoo duister voor mij zijn.

O, ware ik meer van banden,

Van sleur en kleinheid vrij,

Ik zou geen leven derven,

Dat toch behoort aan mij.

J. VAN REES-VAN NAUTA LEMKE.