De Hollandsche Lelie. Jaargang 29

Natuurwetten.

Door onbekendheid met de wetten,

De grootsche wetten van 't heelal,

Noemt men bedrog, wat eenmaal allen

De volle waarheid wezen zal.

Hoog op de bergen van geleerdheid,

Van zelf-verblindheid, waan en schijn,

Noemt men onmoog'lijk, wat toch eenmaal

Héél moog'lijk, héél gewoon zal zijn.

Ach, daalden wij van hoogmoeds-bergen

Eens af naar 't dal der nedrigheid,

Nadat men eerst, met diepen ernst,

Zich van vooroordeel had bevrijd,

Dan - als de kinderen, meer natuurlijk -

Ook meer ontvank'lijk en bereid,

Zou men niet meer onmoog'lijk noemen

De rijke, blijde werkelijkheid.

Men zou erkennen, dat veel wijsheid

Van menschen dwaasheid is bij God,

En 's menschen oordeel en veroordeel,

En hardheid, nimmer Gods gebod.

J. VAN REES-VAN NAUTA LEMKE.