De Hollandsche Lelie. Jaargang 29

Gedachtenwisseling.
(Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.)

Arnhem, 26 Januari 1916.

Geachte Redactrice.

Wilt U mij voor onderstaand antwoord een plaats inruimen? Bij voorbaat mijn dank.

Zoo, mijnheer Servaas van Rooyen, laat U aan mij het laatste woord, wel dat is lief van U.

Ik zou zoo zeggen: ‘dan weet de man mij zeker niets te antwoorden, anders deed hij 't gerust’. O, jawel, hij lanceert allerlei spotternijen (hoe logisch en ridderlijk), maar die spotlogika is zoo doorzichtig, dat men daar duidelijk de verwoede, gekwetste opgeblazenheid en eigenwaan van Heer Servaas v. Rooyen doorheen ziet.

Dat ge u klein voelt, wel groote mijnheer S.v.R., dat is soms heel gezond voor sommige verschijnselen van opgeblazenheid, denk maar aan den kikker in 't kinderrijmpje van Gouverneur. Die zag een os en wou zich nu net zoo

[p. 520]

dik blazen als die os... en hij barstte; dus die kleinvoelerij van U, grrrooten heer Servaas v. Rooyen, is een heilzame douche.

Hoort... wat de man in zijn benauwdheid er uitstoot: hij heeft het over de wetenschap der Onzienlijke Wereld; dat is.... mijn wetenschap, en hij schijnt die uitdrukking zoo prachtig te vinden, dat hij het driemaal herhaalt, de wetenschap der Onzienlijke Wereld is de wetenschap van eene mevr. H.H. of van een mijnheer P.Q. of van eene mejuffrouw N.N., de naam doet hier niets ter zake.

Help menschen, help, de man ziet al bloed. -

Ik wette mijn wapen nooit met spot, maar de kwajongens-spotternijen van den heer Servaas v. Rooyen kunnen niet anders behandeld worden.

Ik ga niet meer op een letter schrijvens van genoemden heer in. Is zijn gal nog niet op, dan mag hij gerust het laatste woord hebben.

Hoogachtend

Uwe dw.

S. Hoogendijk-Hesse.