De Hollandsche Lelie. Jaargang 29

Stervende Dag.

Schemering regende

luidloos van ver.

Schuchter kwam kijken

eenzame ster.

Zag er nog sterven

zons laatste goud,

Droef werd de aarde

donker en oud.

Even nog klaagde,

maar o zoo zacht,

Een enkel vogelken

droevig zijn klacht;

't Zong van den weemoed

wen dag ging dood,

Weende om 't sterven,

van 't avondrood.

Heel uit de verte kwam

dwalende klank,

Van 't klokje dat noodde

tot bede en dank.

[p. 427]

 

Schemering regende

 

luidloos en zacht,

 

Weefde over alles

 

't kleed van den nacht.

 

 

 

JOHAN VAN GALEN LAST.