De Hollandsche Lelie. Jaargang 29

Overzicht van de Week.

I.
Hij gaat alweer vooruit.

Goddank: ‘Troelstra gaat alweer vooruit.’ (Zie de laatste Lelie: Overzicht v/d Week).

Hoor maar.

Mr. P.J. Troelstra.

Uit een particulier schrijven meldt Het Volk, dat mr. P.J. Troelstra, vooral in de laatste weken, goed vooruitgaat. Hij heeft gegronde hoop, dat deze vooruitgang blijvend zal zijn en zich geen depressie meer zal voordoen.

Nu, die ‘gegronde hoop’ deel ik van harte. Daarentegen wensch ik de couranten toe dat de man nog lang blijft ‘vooruitgaan’. Welk een heerlijke bladvulling immers toch!

En hoe interessant!

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

II.
Oom en nicht.

't Doet mij genoegen te kunnen constateeren, dat mijn oom, de Minister van Staat, 't Kamerlid Jhr. Mr. A.F. de Savornin Lohman, op zijn ouden dag eindelijk tot dezelfde conclusie schijnt te geraken, waartoe ik, die haast een menschenleeftijd met hem verschil, sinds lang ben gekomen. Hoor maar:

[p. 394]

Staatsbegrooting voor 1916.

Algemeen Debat.

De heer de Savornin Lohman (C.-H.) repliceert. Hij komt nog even terug op de persvrijheid. Hij citeert verschillende passages uit De Telegraaf, en hij meent, dat de sympathiebetuigingen die dit blad voor zijn hoofdredacteur ontvangt, bijna bewijzen dat ons land, gelijk De Telegraaf het zelf graag zegt, lamlendig en onwaardig is.¹⁾

Wezenlijk een wáár woord. Ik wou dat mijn oom altijd zoo verstandig en onpartijdig uit den hoek was gekomen als deze keer. Dan had hij in zijn lange leven veel nut kunnen stichten.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

1) Spatieering is van mij.

III.
De zaak Schröder.

Een onzer vaste medewerkers zond mij een artikeltje naar aanleiding der inhechtenisneming van dezen onsympathieken Amsterdammer, onsympathiek m.i., om zijn heden en zijn verleden beide. Ik heb dat artikel niet willen plaatsen, omdat ik het geheel eens ben met hetgeen Jhr. Mr. A.F. de Savornin Lohman, mijn oom, dienaangaande zeide in de 2^de Kamer:

Het gaat hier niet aan te zeggen: laat die menschen maar praten, omdat het hier gaat om internationale belangen.

Het feit dat journalisten den Minister verzoeken hem in vrijheid te stellen, en het feit dat hoogleeraren een sympathiebetuiging zonden, bewijzen dat de vrijzinnigheid nauw verwant is aan de revolutie.

Inderdaad is dit malle gedoe van zoovele professoren, e.a. (journalisten laat ik buiten beschouwing, want dat zoodje telt voor mij niet mee), een treurig bewijs hoe dom 't Ned. ‘beschaafde’ publiek gemeenlijk optreedt in alle gevallen, waarin het noodig is eenig gezond verstand te behouden.

Overigens, voor een individu als Schröder reclame gaan maken door òf tegen òf voor hem te gaan schrijven, ik vind dat beneden mij en mijn lezers.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

IV.
De zucht naar titels.

Zuster E. Willemsen herdacht gisteren den dag, waarop zij voor 10 jaar optrad als hoofd van de Zuigelingeninrichting Regentesselaan. 's Morgens werd zij toegesproken door dr. Plantenga, die haar den titel van directrice verleende.

Nicolaas Beets heeft een gedichtje vervaardigd, herinner ik mij, waarin hij het belachelijk maakt dat degenen, die 25 jaar zijn put leegden of zijn schoorsteen veegden, enz., enz. daarvoor openlijk werden ‘gehuldigd’. M.i., ik zei dat reeds vroeger, is het integendeel juist voor dezulken, die nooit vooraanstaan of in de ‘krant’ komen, vrij wat billijker ook eens gehuldigd te worden met bloemen en geschenken, dan voor menschen die toch reeds uiteraard allerlei vooraanzittingen en eerebaantjes bekleeden door hunne positie of betrekking.

Enfin, hoe dit zij, vijf en twintig jaar is al lang niet meer de maatstaf voor ‘huldigingen’. Een dienstbode b.v., die in den Haag drie jaar is bij hare mevrouw, wordt daardoor bijna een wonder. En, gelijk uit bovenstaand bericht blijkt, tien jaren verpleegster zijn geweest, ook dit verdient tegenwoordig reeds een plechtige couranten-vermelding. Mijnentwege. Waarom niet? Dat echter waarmee ik mij heb geamuseerd, dat is het ‘verleenen van een titel’ door dr. Plantenga. Ik wist namelijk tot nog toe niet dat deze zuigelingen-redder ook titels uitdeelde. En ik hoop bij gelegenheid te vernemen welke ‘titels hij nog meer verleent’. Men kan nooit weten hoe 't te pas komt voor dezen of genen, die er niet zoo veel voor kan besteden als de protege's van juffr. Westmeijer, toen Abraham Kuyper nog minister was. Dezulken zijn misschien wat blij met een gratis door dr. Plantenga ‘verleenden titel’, dien hun niet eens de finantiëele offers kost welke in de beruchte Westmeijer-zaak-Kuyper zijn ter sprake gekomen.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.