De Hollandsche Lelie. Jaargang 29


De Zee. Zacht zingt de zee haar somb'ren zang. ............... Wat klaagt gij, groote zee! Wat zucht er uw' ziele! Wat is uw eindloos wee, O zee! Is 't der normen druk? Is 't des daarzijns lasten? Knelt er uw juk, O zee? Zijt gij als menschen? Aan stof steeds gebonden? Wat zijn er uw' wenschen, O zee? Wilt gij ten hemel hoog? Als 't brandt in uw binnenst'? Ten eeuw'gen sterrenboog, O zee?
[pagina 314]
Nu zijt gij gelaten, zee! En droomt gij elegisch! En machtloos, gedwee! O zee! Zijt gij als menschen, Die rink'len hun kluisters? Maar dragen hun wee, O zee? Is berusting bij u? En eind'loos vertrouwen? Wijl d' Alziel is in u, O zee? Of wiegt ten eeuw'gen dage Gij dooden in uw schoot? Die nimmer nu meer klagen, O zee! Maar die gij als een moeder In d'eeuw'ge sponde streelt, Om hun te zijn Behoedster, Gij zee! J.G. VAN DER HAAR.