De Hollandsche Lelie. Jaargang 28

De Dardanellen.

Eens bood de straat der Dardanellen
een toonbeeld aan van liefde en trouw,
en nu, tot groote schande
van onmin, haat en rouw.

Hoe minden zich elkander
eens Hero en Leander.
In elken nacht, waar alles rust,
dan zwom hij over naar de kust,
deed daar van zijne liefde kond
aan de oevers van den Hellespont,
waar Hero hem te wachten stond.
Doch eenmaal bij onstuimig weêr
toen zonk hij in de diepte neer,
en waar zijn lijk kwam aangedreven
kon Hero zulks niet overleven.
Voor haar was liefde 't hoogste goed
en stortte zich toen in den vloed.

Moog' allen die te wapen snellen
gedenken hoe de Dardanellen
't graf werd van een liefdepaar.
Nu heerscht er moord en krijgsgevaar,
geen liefde wordt men er gewaar.
Zij toch alleen kan vrede geven,
waar zij woont eindigt alle strijd.
Ach, 't is de dood niet die ons scheidt,

maar 't Leven.

P. BEL.