De Hollandsche Lelie. Jaargang 28

Weemoed.

O, 'k zou zoo graag altijd in Lente leven.
Dan is mijn hart zoo licht, zoo jong, zoo blij,
Dan voel 'k me van al zware zorgen vrij,
En nimmer zou ik voor de toekomst beven.

Als 'k in de goud'en blauwe luchten stil zie zweven
De blonde en blanke wolkjes rij aan rij;
Als over bloemen gonst de nijvre bij,
In zonneglans groenen de jonge dreven....

Maar straks, na Zomer, komen de Herfstdagen,
Die maken al wat jong was droef en oud;
De wilde winden met hun woeste vlagen

Ze rooven ons het laatste bladergoud:....
Dan voel ik 't mooie in me sterven trage,
En wordt mijn lievend hart zoo kil, zoo koud.

JOHAN VAN GALEN LAST.