De Hollandsche Lelie. Jaargang 28

Nog iets over de Rein-Leven-Beweging.
door Johanna Steketee.

In een nummer van ‘Levenskracht’ is de redacteur weer op een schitterend nieuw idee gekomen.

Hoort hem zelf aan het woord:

- ‘Maar toch - al heb ik sinds jaren de overtuiging bezeten, dat ik zelf, ware het niet om andere beweegredenen, reeds uit Rein leven-oogpunt beslist een vegetarische leefwijs moest volgen - ik heb het nimmer zo sterk en zo dringend in 't algemeen als een bepaalde eis op den voorgrond gesteld, als dat ik mij van de noodzakelijkheid daarvan tans bewust ben geworden.

Tot dat inzicht ben ik gekomen door de opstelling van het referaat, dat ik op het onlangs gehouden Intern. Veg. Kongres heb uitgesproken, aangaande het verband tussen het vegetarisme en het Rein-Leven vraagstuk. Merkwaardig genoeg ben ik door mijn eigen referaat zelf het eerst bekeerd. (Stelt u voor, mijne dames en mijne heeren!) Geen vegetariër zijnde, kan men dus geen aanspraak meer maken een rein mensch te zijn.

Toen het af was, toen ik het als geheel voor mij had, met nog fris in mijn herinnering alle gegevens en losse overdenkingen, die in de uren van voorbereiding aan de beurt waren gekomen, toen kwam ik opeens tot de erkenning, dat ik zelf in de voorafgegane jaren ten opzichte van dit punt tekort was geschoten. Weliswaar onbewust, doch niettemin tekort geschoten. Voor het vervolg zal ik derhalve een ander standpunt innemen.

Niet enkel zal ik het vegetarisme als een bondgenoot voorstellen in den strijd tegen de onkuisheid, maar ik ga het vegetarisme van nu af noemen een Rein-Leven-Eis^*).’

Allereerst zij medegedeeld, dat de schrijver de nieuwe spelling volgt.

Zelf vegetariër zijnde, zoowel uit ethisch beginsel, als uit gezondheidsoogpunt, sta ik dus weer geheel onbevooroordeeld tegenover deze nonsens.

1^o. Kwam zijn eigen lezing zóó uit zijn beginselen voort, dat die hem zelf nog moest bekeeren.

Ieder verstandig mensch zal toestemmen, dat men eerst door iets wordt bekeerd en

*) Welk een waarde hebben congressen, waarop soortgelijke sprekers optreden! Dit Congres heeft, naar ik hoor, de Veg. Bew. een schade van ongeveer f 600. - gedaan.
Is het wonder?

[p. 580]

er dan over gaat schrijven en niet andersom.

2^o. Gooit deze Rein-leven-mensch zijn eigen ruiten in.

Wie al lust mocht gevoelen zich bij zijn beweging aan te sluiten, zal allicht denken: ‘Jongens, nu moet ik eerst ook nog vegetariër worden, ik ben nu al geheel-onthouder, wat ook verplichtend is, en nu dit weer, dat wordt me te bar.’

We kunnen iemand, die zoo spreekt, geen ongelijk geven.

Volgens mij is deze onzin aldus te verklaren:

De schrijver, L.v. Mierop, is feitelijk een mislukte dominee. Nu hebben mislukte, zoowel als geslaagde dominee's, behoefte aan gehoor.

En wanneer zij niets verstandigs meer te vertellen hebben, dan beginnen zij maar onzin uit te kramen, dat het domme publiek, mits wat handig voorgezet, nog wel slikt.

Zoo herinner ik mij een anderen predikant, ditmaal een geslaagden, n.l. J. Tazelaar uit Weesp bij Amsterdam.

Bij de Rembrandt-viering, waarvoor Nederland indertijd nog al enthousiast was, wilde dit heer ook een woordje meespreken, alias meeschrijven. Hij kraamde zulke nonsens uit, o.a. dat Rembrandt doleerende was geweest, (de doleantie ontstond n.l. eenige eeuwen later) dat zijn brievenbus te klein bleek voor al de protesten daartegen.

Laten wij, auteurs, het publiek wakker schudden, opdat het niet langer zulke nonsens slikt.