De Hollandsche Lelie. Jaargang 28

Varia

I. Bij den heer Ebner.
Den Haag-Amsterdam.

Nu ik eindelijk de belofte vervul reeds sinds een paar jaar gedaan aan zoovelen mijner abonnés en lezers, hun een photo van mij te geven in de Lelie, nu wil ik hun niet verhelen hoe ik dit telkens uitstelde omdat ik een goede opname wilde hebben. Reproducties worden, als de photo niet zeer goed is uitgevoerd, namelijk afschuwelijk. Dat heb ik reeds een paar malen ondervonden met een oorspronkelijk vrij-goede photo, waarvan latere reproducties in den druk eenvoudigafschuwelijk uitvielen, door verwisseling van alle lijnen en vormen.

Zeker, ik weet reeds lang - iedere Hagenaar weet dat - hoe de heer Ebner, Laan van Meerdervoort 60, Den Haag, uitstekend werk levert, en een artist is van naam, zoowel als photograaf als ook waar het kunstschilderen geldt, maar ik ben zooveel buitenslands, en, als ik hier ben, dan heb ik zooveel te doen, dat ik tot hiertoe geen gelegenheid vond een opname bij den heer Ebner te laten maken, temeer waar ik dezen als artist genoeg ken, om te weten dat hij een overhaaste photo, van gauw, gauw, niet graag zou zien gepubliceerd, zoodat óók mijn toilet - in dit geval een wit Liberty-costume met avond-mantel - moest wezen naar zijn en mijn zin beide. Voor Liberty-costumes voel ik véél, tusschen twee haakjes. -

Ja, elke Hagenaar, die een beetje op de hoogte is van goeden smaak, kent het mooie atelier in de Laan van Meerdervoort (60) tusschen van de Spieghelstr: en Bronovo, - gesloten huis natuurlijk, - waar de heer Ebner sinds 1898 is gevestigd, en zoo ongeveer iedereen heeft gephoto'd en opnieuw photo't uit de

[p. 570]

rijke, voorname, en uitgaande residentiekringen, zoodat men aan de wanden terstond herkent die en die in avond-toilet, heel-gelijkend-geschilderd, of bij het doorbladeren der albums opnieuw steeds wordt getroffen door de uitstekende en toch zoo natuurlijke poses van die U welbekende dames uit de eerste Haagsche kringen, die de heer Ebner zoo magnifique verstaat te nemen, al pratend, en daardoor zoo vlug en ongemerkt, dat juist daardoor de uitdrukking van het gelaat en de houding van het lichaam natuurlijk blijft en ongedwongen. -

Was dus ook voor mij de inrichting hier ter stede in Louis XVI stijl geen onbekende, met de zachte blauwe tinten en den breeden blauwen looper die naar het atelier leidt, in A/dam, waar de heer Ebner sinds enkele jaren mede een atelier vestigde (Keizersgracht 684), was ik nog nooit ten zijnent geweest. Daar toevallig zijnde, kreeg ik lust er een kijkje te gaan nemen, en zeker is de in rood en goud gehouden Louis XIV-inrichting daar, in die deftige omgeving van het oude Amsterdamsche Huis, aan de ouderwetsche gracht, niet minder aanlokkelijk voor een schoone vrouw om er te poseeren, dan die in den Haag. Nu, aan die aanlokkelijkheid was dan ook geen weerstand geboden, want ik zag verscheidene portretten hangen, zóó mooi-uitgevoerd dat het een lust was voor de oogen, o.a. van eene jonge dame, wier mooie hals en buste heerlijk tot hun recht kwamen in het smaakvol decolleté, terwijl eene andere in de zachte tinten van haar wandeltoilet, met een grooten hoed op, een echt Engelsch plaatje geleek. Over die portretten in Amsterdam durf ik gerust schrijven, wijl ik niet wéét, zooals van die in den Haag, wie ze voorstellen. Wel weet ik dat de heer Ebner alles zelf doet, photographeeren en schilderen, ook in Amsterdam, waarheen hij daartoe geregeld vertrekt, eens of meermalen in de week. Zijn photo's maakt hij in bruin-zwarte uitvoering (sepia). En het is omdat hij artistiek werk levert op dit gebied, waarop heden ten dage zoo veel wordt geknoeid, dat wij-Hagenaars hem zoo hoog stellen, gelijk blijkt uit zijn 1^ste rang clientèle, waaronder ook de beeltenissen van H.M. en de Prins natuurlijk niet missen. Als kunstschilder is hij uitteraard bereikbaarder voor de gewone beurs, dan de schilder van naam, al is in het laatste geval de reputatie lang niet altijd een waarborg voor de goede gelijkenis.... iets wat bij den heer Ebner wèl het geval is. Dat weet ik uit hetgeen ik heb gezien. - In den trant van Gainsborough en van Reynolds is zijn speciaal genre, omdat hij vooral van vrouwen-portretten zijn bijzonder werk maakt. Ik zag in Amsterdam ten zijnent buste-portretten, met tulle en bont gedrapeerd, die wèl bewijzen hoe veel daar wordt werk gemaakt èn van toilet èn van goeden smaak, in die kringen die weten hoe het boort en zin hebben voor distinctie en kleurenharmonie. De heer Ebner doet zoowel aan pastel als aan olieverfschilderen, en in beide genres zag ik van hem heel mooie opnamen, in den Haag kan ik over de uitstekende gelijkenis ervan oordeelen, in Amsterdam troffen mij speciaal prachtvol-uitgevoerde pastels van bijzondere distinctie en fijnheid en opvatting. - Intusschen, voor ons meer-bescheiden menschen geldt het niet uit het oog te verliezen, dat de heer Ebner is en blijft photograaf, en in dat opzicht zijn roem hier in den Haag sinds lang vestigde. Zijn opnamen zijn meestal groote photo's, zoodat men niet bij hem vindt de jan-en-alleman-clientèle, die het voor en boven alles te doen is om goedkoope album-formaten, zonder eenigen zin voor détails, van die afschuwelijke soort photo's waarop je kunt zien hoe het slachtoffer van achteren werd vastgehouden door een machine voor zijn hoofd, en tientallen keeren werd toegeroepen: Lacht U eens; niet te véél; nu het hoofd links; nu de mond wat meer open; nu wat meer dicht, enz., enz., totdat het geheele gelaat een vertrokken ‘photo-uitdrukking’ heeft aangenomen of van veel te grooten ernst of wel met een onnatuurlijken grijns. -

Neen, aan zulk werk begint de heer Ebner niet. Moeite is hem niets te veel, maar ge merkt nauwlijks dat hij zijn opnamen doet, zoo vlug gaat het, al drapeerend, en met U koutend. Ik heb bij hem óók een photo laten maken met Benjamin, en ik verzeker U dat die magnifique uitviel, niettegenstaande Benjamin het, als altijd, vreeselijk druk had met snuiven en rondkijken. Daarom ben ik dan ook den heer Ebner zeer erkentelijk, dat hij mij in staat stelde nu eindelijk te kunnen voldoen aan den zoo herhaaldelijk uitgesproken wensch mijner lezers: ‘Wanneer komt er nu een portret van U in de Lelie.’? Heel graag had ik óók dat men Benjamin, waar ik, zelve zittend, hem op schoot heb, vertoond, maar, zij die bij mij aan huis komen, zullen dat dáár wel eens te zien krijgen. Het was moeilijk uit zoovele welgeslaagde proeven een keuze voor de Lelie te doen, intusschen, die velen, die steeds schrijven: ik wil zoo graag eens zien hoe U

[p. 571]

er uitziet, kunnen zich dunkt mij van een stáánde persoonlijkheid ten voeten uit nog beter voorstelling maken dan van eene zittende. -

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

II. Wij-vrouwen moeten elkaar helpen.

In de vorige nummers, van 17 Mrt. en van 10 Mrt. j.l. schreef ik, in het ll. nommer: ‘Een Nationaal Iets’: ‘Wij vrouwen moeten elkaar steeds helpen in den strijd om het bestaan,’ en in het voorlaatste vertelde ik een en ander van de hoedenzaak Aux Violettes Bazar-str. 42 den Haag. Eene Leliecorrespondente brengt deze twee feiten met elkaar in verband, en vraagt mij nu óók eens het werk te willen gaan bezichtigen eener Parisienne, thans, sinds den oorlog, werkzaam bij den heer coiffeur Hamburger, Noord-Einde den Haag. ‘M^lle Josso, - aldus die correspondente, - verdient ten volle den lof, dien der èchte Parisienne stééds toekomt in zake chic en élégance. Ik heb haar, in Parijs zijnde, dikwijls ontmoet, en ik was prettig verrast - onlangs bij den heer Hamburger een hoed koopende - háár op eens dáár terug te vinden, toen zij werd binnengeroepen om een door mij gewenschte verandering aan te brengen. Het was een Engelsche modelhoed; maar zij gaf er terstond die wijziging aan, die paste voor mijn gelaat en haarkleur; door die echt Fransche kwikjes en strikjes, waarin de françaises zoo uitmunten, weet zij van niets iets te maken. Nu is mijn verzoek dat U-persoonlijk eens gaat zien naar haar arbeid, want, al is de zaak-zelve natuurlijk van den heer Hamburger, toch komt het háár ten goede als U met haar werk zijt ingenomen, en, dat zult U zeker zijn. Waar U vindt, dat wij-vrouwen elkaar moeten steunen, zult U zeker het toejuichen, dat ook in dit opzicht een beroep wordt gedaan op Uw belangstelling.’ - Wel, ik wil deze correspondente gaarne beloven dat ik aan haar verzoek zal voldoen, en dat met te meer belangstelling waar ik de zaak van den heer Hamburger ken uit persoonlijke ervaring, en weet, als elke Hagenaar, dat hij niet alleen is de coiffeur onzer Koningin en van prinses Juliana, en daardoor van de uitgaande wereld, maar dat hij aan dat vak verbindt, als vele zijner collega's, een first-class hoedenzaak. Voor zoover ik tot hiertoe wist maakte hij zijn specialiteit van Engelsche hoeden uit Londen, maar, volgens mijn zegsvrouw, schijnt M^lle Josso bepaaldelijk Fransche modellen te vervaardigen. Zij schrijft van een beeldig blauw hoedje met witte aigrette, van een ander in zwart en rood, beide toques voor de wandeling, en óók van groote Fransche modelhoeden, waaronder een zwarte met een zeer mooie garneering in eigenaardig getint blauw lint met bijkleurende blauwe bloemen, en een bruine, in heel fijn stroo, met genuanceerde struisveeren, die haar bijzonder troffen door den exquis en smaak! - Nu, ik beloof haar dat ik zal gaan zien en oordeelen uit eigen aanschouwen, en het geziene hier wil vermelden. Het verbinden eener élégante Parisienne aan zijn zaak is in èlk geval van den heer Hamburger zeer goed-gezien, en voor M^lle Josso hoop ik, dat zij bij hem gróót succes moge hebben met haar ècht-vrouwelijk en ècht-fransch vak.

P.S. Naar aanleiding van het bovenstaande wil ik meteen op deze plaats beantwoorden mej. J.J. van der H., die zich niet kan begrijpen, dat eene dierenvriendin als ik tegelijk hoeden met aigretten en reiger-veeren bespreek, wijl daarvoor vogels dienen. Haar zij hier medegedeeld, dat ik-zelve, juist om die reden, nóóit zulke hoeden draag, maar andererzijds anderen vrij laat. Indien ik hierin eene modezaak beschrijf, dan heb ik rekening te houden met de vraag of die naar de mode is, of niet, en het is dan aan de lezeressen-zelven te kiezen door welke beginselen zij zich willen laten leiden. Mijn persoonlijke opvattingen zeg ik vrijuit, op elke wijze, in dit zelfde Blad, maar zij hebben niet te maken met die dergenen die, voor hun dagelijksch brood werkende, verplicht zijn de eischen van àlle soorten van cliëntele te voldoen. Daarenboven bedenke mej. J.J. van der H. wèl, dat óók de gróótste dierenbeschermers in dezen niet consequent zijn, of altijd kùnnen zijn. De een is vegetariër, de ander niet, de een draagt bont, de ander niet; allen bijna dragen schoenen en handschoenen, (terwijl nochtans het daartoe vereischte leder wordt verkregen op een wijze, die ik afschuwelijk vind). In al deze en dergelijke gevallen oordeele dus ieder voor zichzelven. Ik voor mij ben het in de hoeden-quaestie geheel eens met mej. J.J. van H., maar ik heb er nochtans geen bezwaar tegen ook die hoeden aan te kondigen die reiger-veeren of aigretten hebben, want, het staat immers elke lezeres vrij in dezen haar eigen oordeel te volgen, even vrij als zij is om geen bontmantel te koopen, of

[p. 572]

geen visch of vleesch op haren disch toe te laten. Indien het publiek-zelf in dezen meewerkt, dan, heusch, zullen de mede-winkels de éérsten zijn om deze zeldzame en kostbare vogels niet meer in te koopen.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.