De Hollandsche Lelie. Jaargang 28

Zwerver.

Er woelt in mij een eindeloos verlangen,

Om weg te trekken, altijd, altijd voort.

Het stille heimwee naar een wonder-oord,

Waarvan vermeende schoonheid me houdt gevangen.

En nauwlijks voel 'k van de rust omhangen,

Nauw heeft de schoonheid ergens me bekoord,

Of 'k voel me als door sterk, onzichtbaar koord

Getrokken, verder, door een nieuw verlangen.

En altijd, altijd moet ik verder streven,

En nergens vind ik meer de wijde rust!

Wie zal mijn ziel haar stille vree hergeven,

Nu haar dat vreemd verlangen heeft gekust.

O, 'k moet soms voor de donk're toekomst beven,

Als nooit dat wild verlangen wordt gesust!

JOHAN VAN GALEN LAST.