De Hollandsche Lelie. Jaargang 28

Niet stil in mij.

Het is me als hoor ik aarz'lend fluist'ren

Heel ver, van 't Land der Overzij;

Maar 'k kan het fluist'ren niet begrijpen,

Want o, het is niet stil in mij.

Hoe zou het stil nu kunnen wezen

In 't fel geslagen menschenhart?

Teleurgesteld en diep vernederd,

Te diep, te wreed voor stille smart.

Zou ooit de stilte wederkeeren?

In vrede en liefde opgebouwd

Uit harmonie in 't zieleleven,

Aan beiden: vreugd en smart vertrouwd.

Mijn hart snikt uit, maar heeft geen tranen

Bij moord en sluipmoord, schande en wee,

Krankzinnigheid, o oorlogsgruwel,

Orkaan op donk're levenszee.

Gij demon in der volk'ren leven

Met wreed barbaren-aangezicht,

Een het vol wanhoop wordt deez' aarde

Waar gij uw heilloos werk verricht.

En angstiger steeds wordt het fluist'ren,

Zoo ver, zoo eindloos ver van mij,

Maar 't gaat héél droef en onbegrepen

En sidd'rend aan mijn ziel voorbij.

J. VAN REES-VAN NAUTA LEMKE.