Daar is in de eerste plaats het aan zeer vele Hollanders, die jaarlijks Bad-Nauheim bezoeken, zeer-lief-geworden en welbekende pension: De Villa Monjé, Roonstrasse, waarvan de zeer sympathieke eigenaresse vloeiend Hollandsch spreekt - een door de talrijke Hollanders, die bij haar wonen, meestal hoog gewaardeerd iets. Geen wonder ook, waar zij, mevrouw Monjé, jarenlang in Holland woonde vroeger, en dus met de gebruiken en de levenswijze van ons land volkomen bekend is. Ik heb nog nooit iemand gesproken die niet zéér tevreden was over het verblijf, de behandeling, de netheid, alles in een woord, in de villa Monjé, en die niet onbepaald den lof zong van dit huis; dat voor alleenstaanden en zieken daarenboven óók is een ‘thuis’, door de gezelligheid die er heerscht en de vriendelijke moeite welke mevrouw Monjé zich geeft om het dezulken zoo gemakkelijk en prettig mogelijk te maken. Villa Monjé is gelegen op zeer korten afstand van de Badhuizen, dicht bij het station; het is een vriendelijk uitziende groote villa, bijna altijd geheel en al vol met gasten, - bijna zonder uitzondering Hollanders - zoodat het beslist noodzakelijk is van te voren bijtijds over kamers, enz., te schrijven.
Villa Melita Ludwig-str: 15 is mij in zooverre bijzonder goed bekend uit persoonlijke ervaring, dat ik er dezen ganschen zomer woonde, echter niet in pension, en óók niet in het hoofdgebouw aan de straat, maar in het in den tuin gelegen ‘Gartenhaus’, aan dezelfde eigenaresse toebehoorend, en waarin zij insgelijks pension-gasten onderdak brengt als haar hoofd-huis vol is, (wat bijna altijd dezen zomer het geval was). Daar wij, met onze Marie en onze honden, ons eigen huishouden doen voor de goedkoopte, hebben wij in dit Gartenhaus een paar kamers met keuken gehuurd, en hopen dezelfde kamers a.s. jaar opnieuw te betrekken, uit welk plan reeds voldoende blijkt dat wij zéér tevreden waren.
Immers, al was ik niet in pension bij mevrouw de weduwe Kegelmann, de bezitster van bovengenoemde villa Melita, toch spreekt het vanzelven dat ik, den geheelen zomer in haar tuin wonend, dagelijks dus te doen hebbend met haar, getuige was daardoor van haar pension-leven, en gelegenheid te over kreeg om te ondervinden tot welk slag van menschen zij behoort. En ik kan slechts zeggen, uit den grond van mijn hart, tot de aanbevelenswaardige. Zij is eene in Nauheim zeer-bekende, daar-thuishoorende, algemeen-geachte persoonlijkheid, die, vroeg weduwe geworden, zich, volgens elks getuigenis, op de meest-eerbied-afdwingende wijze door de wereld sloeg met haar drie kinderen, en die thans een der welvarendste en keurigste pensions bezit welke Nauheim biedt, een pension dat vooral daarom ook first-rate mag genoemd worden, omdat de ligging éénig is, namelijk aan den hoofdweg, de Ludwig strasse, die, vanaf het station, het eene eind van Nauheim bindt aan het andere, en de eigenlijke promenade vormt van het badplaatsje-zelf. Tengevolge ook dezer ligging, vlak tegenover de Badhuizen, zijn zij die weinig of niet loopen kunnen nochtans niet aangewezen op de onvermijdelijkheid van een rijtuig voor het baden-gaan, terwijl zij, om van de vroolijke passage te kunnen genieten, zich slechts op hun balcon behoeven neder te zetten, of ook, zoo zij de deur uitgaan, terstond de geheele straat dóór banken te over aantreffen. Dat het geheele uitgebreide bediendenpersoneel, drie meiden, huisknecht, spoelmeisje, enz., zich eenparig verbond a.s. jaar, bij den aanvang van het nieuwe seizoen, opnieuw bij mevrouw Kegelmann in dienst te treden, is, bij den heerschenden dienstboden-nood óók in Duitschland, wèl een bewijs dat deze dame haar personeel goed behandelt; ik mijnerzijds kan van hen verklaren dat allen er steeds keurig net uitzagen en uiterst beleefd en voorkomend optraden. Ook de kamers in Villa Melita-zelve, welke ik
zag bij mevrouw Kegelmann, munten uit door keurigheid en netheid, en, gelijk ik reeds zeide, aan den voorkant zijn zij éénig door het verrukkelijke uitzicht, naar het Kurpark, over de vroolijke straat heen. In een dier kamers trouwens heb ik verleden jaar gewoond, gedurende het laatste deel mijner zoo ernstige ziekte. Ik was toen namelijk genoodzaakt ons toenmalig pension te verlaten, daar de eigenaresse het huis sloot en naar Wiesbaden afreisde. Wij zochten en verkregen daarop onderdak bij mevrouw Kegelmann, en ik heb die bereidwilligheid bijzonder gewaardeerd, omdat in Nauheim het opnemen van een doodzieken patiënt soms alles behalve gemakkelijk gaat. Niet alleen echter ondervond ik toen de grootst mogelijke inschikkelijkheid, maar ook werd ons toegestaan onze Marie in hare eigen keuken te laten koken voor mij (het was toen October, en de Kurgasten waren dus bijna allen weg.) In elk opzicht heeft mevrouw Kegelmann het ons in die moeilijke dagen zoo gezellig en vriendelijk gemaakt als zij maar kon, en toen wij dezen zomer in haar Garten-woning aankwamen vonden we opnieuw een voorloopige opname in háár eigen huis, en was zij ons in die eerste dagen in alles behulpzaam. Het zal dan ook wel niemand verwonderen dat wij voor a.s. zomer ons opnieuw bij haar verbonden hebben, en ons reeds zéér daarop verheugen. Ik voeg hier nog bij dat Villa Melita in alle opzichten is ‘eerste klasse’, dat de prijzen variëeren vanaf 20 Mark tot 40 Mark per week, naargelang van de kamer, zonder pension, en dat het pension bedraagt 5.50 Mark per dag. Grootere