De Hollandsche Lelie. Jaargang 26

Behandel de dieren met zachtheid.

‘Behandel de dieren met zachtheid’ staat op vele publieke wegen aangeplakt. Dierenbeschermers, zendt uwe plakkaten naar de tooneelen in groote steden. Honderden menschen waren samengekomen in het theater om het nummer ‘Mr. et M^me. Bartzeni, met hun uitstekend gedresseerde leeuwen, o.a.. ‘'n Drama in de Leeuwenkooi’ te aanschouwen, en vroolijk te genieten van de wonderlijk-suffe gedweeheid der ééns zoo fiere woestijnhelden.

Wij waren toevallig ook aanwezig, geheel onbekend met het programma van dien avond, en, niettegenstaande ik veel meegeleden heb met de arme alles-verdragen de beesten, is er nu tòch in mij een stille vreugde, dàt ik gekomen was, om dat dit mij in staat stelde, de stomme gevangen dieren te helpen tegen de wreedheid der onnadenkende menschen, die er een laag genoegen in stellen, de dikwijls met veel zweepslagen en brandwonden verkregen dressuur te aanschouwen en toe te juichen.

Maar als de meeste menschen beter nadachten en inniger meevoelden, zouden ze ook opmerken de smartelijke weemoed en de onuitgeweende tranen, die glanzen in de treurige oogen van alle gedresseerde dieren, en hunne angstige beweging van pooten en staart.

De zes leeuwen, die we zagen lijden onder de monsterlijke wreedheid van Mr. Bartzeni, schenen ons eenigszins versuft en kwamen uiterst gedwee en lijdzaam de kooi op het tooneel binnenloopen, sprongen ieder op de voor-hen-bestemde zitplaats en sidderden met angstige loering in hunne halftoegeknepen oogen voor elke beweging van hunnen meester, die ruw en onverhoeds zijnen onderdanige beesten gevoelige, onverdiende stompen toebracht met een dikke ijzeren staaf.

En de arme dieren krompen ineen van smart en vermeten zich, even een onderdrukt gegrom te laten hooren, dat slechts in de verte herinnerde aan hun voormalig majestueus gebrul, toen zij nog gelukkig in vrijheid leefden, en niets afwisten van het vreeslijke juk der menschelijke beschaving.?

Arme koningen der woestenijen!

En zijn de menschen nu wezenlijk nog zoo ònbeschaafd, dat zij er iets heerlijks in vinden kunnen, te zien naar de makke, slaperige beesten, die juist, òmdat ze, om ongevaarlijk te zijn, eerst versuft gemaakt zijn, en daarna op de ellendigste wijze ge tergd en gepijnigd worden, om even den

[p. 393]

toeschouwer te doen opmerken, dat het wezenlijk wilde monsters zijn, die kunnen brullen en verslinden, en op die manier te doen gelooven, welk een held hun meester, de dierenbeul is?

En toch waren er heel veel menschen, die uitbundig lachten, of in stil genot verzonken zaten bij 't aanschouwen van het gevecht tusschen den angstigen, zijn leven verdedigenden leeuw en den wreeden onrechtvaardigen mensch, die onophoudelijk de ijzeren kooi rond-jaagde, zwaaiende met z'n ijzeren roede, links en rechts gevoelige geeselslagen uitdeelende aan de niets-vermoedende, hun-plicht-doende leeuwen, alleen, om ze even te doen trillen in machtelooze woede, wel wetend, dat er op iederen hoek, verdekt opgesteld voor de zaal-menschen, een oppasser stond met geladen revolver, gereed, om bij de eerste ernstig-gemeende aanvallende beweging het dier oogenblikkelijk neer te schieten.

En hoe meer de beul tergde hoe doordringender het gebrul der door-angst-weerlooze beesten klonk, des te uitbundiger daverden de toejuichingen uit de zaal.

En ik, het moge òn-christelijk schijnen, wenschte op dat oogenblik bijna, dat de gekrenkte leeuwen zich van hunne vorstelijke macht bewust werden en plotseling tegelijk zich op het menschelijk monster van wreedheid wierpen, om op hem hun rechtvaardige dierenwraak te koelen.

Een groot gedeelte van het publiek genoot, en zat in aanbiddende bewondering op te zien naar den mensch den moedigen?? koning der leeuwen.

O, Amsterdam, die toch den hoofdzetel bergt der vereeniging tot dierenbescherming, kunt gij gedoogen, dat in uwe zalen ten aanschouwe van vele, vele menschen, arme dieren, die toch al ongelukkig genoeg zijn door hun gevangenschap, op dergelijke wijze mishandeld worden?

O publiek, als gij beter nadenkt en in hunne kreten het ontzettende leed der arme gemartelde woestijnhelden voelt, kunt gij dan nog eenig genoegen? scheppen in het wreede, mensch-onteerende vermaak van dierendressuur?

SALOME.