De Hollandsche Lelie. Jaargang 26

De klokken luiden.

De klokken, de wondere klokken,

Ze luiden weer blij, overal;

Ze zingen als vogeltjes jub'lend

In 't woud en op berg en in dal.

De klokjes van koeien en geiten,

De klokken der kleine kapel,

Ze zingen in koor, en ze luiden

Ons droevig een laatste vaarwel.

Maar, o wie geluisterd heeft stille

Naar iedere klok, die er luidt,

Vergeet nooit de wondere klokken,

En weet wat het luiden beduidt.

Die hoort uit Tirol weer het luiden

Der klokken in 't eenzame woud,

Het neuriet zacht na in zijn ziele,

Zoo teeder en innig vertrouwd.

O klokken, o wondere klokken

Die vrede luidt, vreugde en smart,

Uw zilveren tonen weerklinken

Vol weemoed in 't luist'rende hart.

J. VAN REES-VAN NAUTA LEMKE.

Mendola, Juli 1912.