De Hollandsche Lelie. Jaargang 26

De Tuin van het Verleden.

Mijn levens-herfst is haast verdwenen,

De winter nadert snel,

En veel, dat mij eens toebehoorde,

Zei ik reeds lang vaarwel.

Maar in den tuin van het Verleden

Toef ik nu menig keer,

Ik wandel weer langs stille paden,

Zie dier'bre plekjes weer.

'k Zie doornen weer en distels groeien,
Maar ook veel schoone rozen bloeien,

Zacht geurend, wijd en zijd.

Herinnering is mij gebleven

Van lente- en van zomerwegen,

Voor kouden wintertijd.

J. VAN REES- VAN NAUTA LEMKE.