De Hollandsche Lelie. Jaargang 26

[p. 373]

Een Mosroos.

Een teeder rozeknopje,

In zacht-groen mos,

Door warme zon beschenen,

Zag peinzend om zich henen,

In 't stille bosch.

Als God mijn blaadjes opent

Zoo lang reeds dicht,

Hoe zal ik mij verblijden,

En zien naar alle zijden

Het volle licht.

O kon ik dan eens geven

Van vreugde mijn

Aan velen om mij henen,

Nooit warm en licht beschenen

Door zonneschijn.

_* * _*

Hoog op een zolderkamer,

Benauwd en klein,

Ging 't zieke kindje sterven,

Dat warmte en licht moest derven

En zonneschijn.

Maar, vlak bij 't bleek gezichtje

Lag rein en teer,

In zachte rose kleuren,

En wondervolle geuren,

Een mosroos neer.

De kinderoogjes straalden

Het roosje toe,

In nameloos verblijden

Ging 't zieke kindje scheiden,

Van 't leven moe.

De roos, met open blaadjes,

Zag 't volle licht;

Zag iets van rijker leven,

De kinderziel gegeven:

Gods aangezicht.

J. VAN REES-VAN NAUTA LEMKE.

Vrij gevolgd.