Ingezonden stukken.
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.
Stille armoede.
Nu het schoone Kerstfeest weer nadert en de Kerstklokken weldra de herdenking van de geboorte van het kindeke Jezus zullen inluiden, zal in menig hart de roepstem der metalen Klokkenmonden weerklank vinden. ‘Vrede op aarde, in den menschen een welbehagen’! De schoone, onvergetelijke woorden eens door engelen gezongen, blijven in onze zielen gegrift en nopen ons, vooral in deze heilige dagen, in navolging van Jezus' heerlijk voorbeeld, tot groote en kleine liefdedaden. De zilveren klokkenstemmen zingen een ‘hebt elkander lief’ en ver over land en zee in dorp en stad, in hut en paleis worden hare stemmen gehoord en goddank, ook dikwijls begrepen. Mochten ook de Lelielezeressen en lezers behooren tot degenen, die 't lied der klokken verstaan, als ik hierbij een beroep doe op hunne edelmoedigheid en liefdevolle gevoelens ten opzichte van een medemensch!
Het geldt hier een oude, twee en zeventigjarige dame, die stille armoede lijdt, alleen zonder familie, zonder middelen van bestaan. Kan men op dien leeftijd nog in betrekking gaan? Neen, niet waar! Heeft niet ieder mensch recht op eene gelukkige en rustige ouderdom na een moeitevol leven?
En ook dit wordt haar onthouden, haar laatste levensjaren moet zij nog in zorg en kommer doorbrengen, levende van liefdegaven, die van tijd tot tijd inkomen, niet wetende vandaag, hoe zij den dag van morgen zal doorkomen.
Onze humane en geachte redactrice stelde als altijd hare kolommen in de Holl. Lelie bereidwillig open voor dit beroep op Uw aller goedheid. Moge dit beroep dan niet vruchteloos zijn en daardoor het jaar 1912 een gelukkig wezen voor deze oude, veelbeproefde dame.
Eindigende met de schoone spreuk van de Genestet die de Holl. Lelie in haar devies voert: ‘bloemen strooiende op uw wegen, liefde wevende in Uw lot’! teeken ik mij in hoopvolle afwachting
JEANNE VAN LAKERVELD BISDOM.
Laan van Meerdervoort 82, den Haag.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd