spons van zich af. Zonder verder lijden sterft het dier op deze wijze.
't Spreekt van zelf, dat men op een afstand van de chloroform blijft, en niet ademhaalt vlak bij de spons (onder 't toespreken zou men 't allicht vergeten). In den slaap gaat de behandeling 't gemakkelijkst en dommelt 't gemartelde dier, zonder pijn of angst den dood in.
Mij werd door een arts morphine-inspuiting aangeraden voor een zieke geit, die sterven moest aan grasvergiftiging. Hij behandelde 't dier zelf, doch 't arme beestje kreeg visioenen, die 't in doodsangst deden gillen. 't Gezicht van haar jongen scheen haar nog ongelukkiger te maken, omdat ze zich na een paar minuten niet meer bewegen kon. Wie meent, dat dieren niet begrijpen, hebben nooit zoo iets bijgewoond. Ze sloot eerst haar brandende oogen, toen ze zag, dat ik haar jongen in mijn armen streelde en vlak bij haar legde, maar het huilen en gillen hielden tot het laatste toe aan. Door mij aan te kijken, meende ze me wellicht haar dankbaarheid te toonen.
Het zoenen en besnuffelen der jongen was niet aan te zien. Ze schenen de stervende te willen dwingen tot opstaan. 't Arme dier heeft wel een half uur zoo leggen sterven.
Ik heb nooit meer morphine-inspuitingen laten toepassen.
Daar ik zeer veel dieren heb gehad en daardoor nog al veel ondervonden heb, kan ik wellicht anderen van dienst zijn met mijn raad.
DOGGY.