De Hollandsche Lelie. Jaargang 24

De wolk.

Ziet ge die gouden wolk daar in 't verschiet
Die vlokkig zacht, licht als een vogel, voortdrijft?
Wanneer zij even, in haar vlucht de ijssfeer raakt,
Is 't sneeuw en water slechts wat van haar nablijft.

En allen kennen wij de zachtgekleurde wolk
Die aan ons oog verschijnt, als leed ons hart bedroeft,
Dan schijnt ons alles minder zwaar te dragen,
De ziele vindt dan troost, die zij behoeft.

Wij wanen droefheid, sombere zorg vergeten
Als zachte liefdedroom, bedwelmend wenkt,

[p. 819]

 

Van d' overwinning zeker, gaan wij verder,

 

't Is goudgetinte Hoop, die nieuwe krachten schenkt.

 

 

 

Onmerkbaar drijvend volgt de wolk haar banen

 

Raakt even, zachtkens slechts, de koude werk'lijkheid....

 

Verdwenen is de droom.... Wat rest ons in dit leven?

 

Niets, niets dan smart, die tranen ons bereidt.

Naar het Fransch door C. ENTHOVEN.