De Hollandsche Lelie. Jaargang 24

Gedachtenwisselingen.

I.

Strijen, 4 Mei 1911.

Geachte Redactrice.

In de Gedachtenwisseling zie ik hoe de heer Joh. G. Schippérus het militairisme op de gewone wijze bestrijdt. Voorop ga de verklaring, dat niemand, die nog eenig menschelijk gevoel bezit, een oorlog als zoodanig zal verheerlijken of maar de gruwelen licht achten. De Vredesbeweging en het niet licht achten van wat in den krijg gebeurt is alleszins te prijzen. In Engeland, te Londen als ik mij niet vergis, is eene reuzenmeeting gehouden voor den Vrede, het beslechten van geschillen langs vredelievenden weg, bij welke gelegenheid de heer Asquith, de Engelsche premier van 't Kabinet, zoo ik mij althans goed herinner was hij het, den oorlog der volken vergeleek met het duel van vroeger, welke laatste gewoonte immers ook ongeveer tot het verleden behoort, eene vergelijking, die ook in dit Blad door mij enkele jaren geleden is gemaakt.

Waarin echter de heer Schippérus dwaalt is zijn vergelijking met de Mongolen. De Chr. beschaving, niet de ontaarding, is een reëel iets, dat staat boven den half-wilden toestand der heidensche volken. Daaraan mòeten de onbeschaafde volken zich onderwerpen. Met zende-

[p. 727]

lingen bereikt men echter meer dan met bajonet en degen. Daarom deze voorop. Ook zijne beschouwing over het Gezag raakt kant noch wal, De dooddoener ‘kapitalisme’ verwaarloost de traditie. De Bijbel pleit ook voor handhaving van Gezag. Anders werd alles een prairie-toestand gelijk. Dat er echter met den besten wil ter wereld voorloopig niets aan te doen zal zijn om den oorlog geheel uit de wereld te krijgen, ligt aan de bedorvenheid der menschelijke natuur, eene stelling die de heer Schippérus wellicht niet beäamt.

Zóó is een uitbarsten van oorlog begrijpelijk.

Als alle volken goed wilden, zou een oorlog tot de onmogelijkheden behooren.

Maar nu is dit niet zoo.

Alleen 't idée van Arbitrage kan verbetering brengen. Ook dit is een vrucht van 't Evangelie. Met schelden op kapitalisme en militairisme is men er niet af.

't Versje van de Genestet is hier van pas:

Ach waren alle menschen wijs

En deden daarbij wel

Deez' aarde ware een paradijs

Nu is zij vaak een hel.

Na dankbetuiging aan de Redactrice voor de verleende ruimte.

J.B. NAAKTGEBOREN,

Redacteur van de Hoeksche Waard.

II.
Een bioscoopvoorstelling.

Wat is het toch een wonderlijke tijd waarin we leven!

Na hetgeen ik vanmiddag beleefde, ga ik werkelijk vragen of de wereld heusch op zijn kop staat. Luister!

Het is Zaterdagmiddag. Mijn jongen heeft dus den halven dag vrij van school en vraagt mij herhaaldelijk: ‘Hè, moeder, wat gaan we vanmiddag doen. Toe, gaat u eens met mij naar de bioscoop?’

Ik vind 't zelf geen pretje, maar geef toe. Wij stapten dus samen naar het Apollo theater in de Spuistraat, mijn jongen springende van plezier.

De voorstelling begint met een schermles bij inlandsche volken.

De tweede scène van dit nummer is getiteld: ‘Met blanken Sabel!’

‘Wordt 't griezelig?’ vraagt hij. ‘Is 't echt? Gaan ze dood?’

De derde scène wordt aangekondigd met opschrift ‘De Hazahiri bij de Japanners.’

‘Moeder wat is 't hier griezelig donker hè?’ klinkt 't nu weer uit zijn mond.

Het nummer dat nu volgt heet:

‘Een lastige vloo op den avond van mijn huwelijk.’ Ik wil daar niet over uitwijden maar kan u in 't kort zeggen dat het eene tamelijk onsmakelijke voorstelling was.

Ik vraag U hoe vindt ge de keuze van zoo 'n programma.

't Beste vond ik nu maar heen te gaan, maar toen ik dat opperde zei mijn baasje ‘Ach moeder, misschien wordt het nog grappig na de pauze. Laten we nog maar blijven.’

Na een pauze van ongeveer een kwartier was de tweede helf.t der voorstelling bezet met een drama van het begin tot het eind.

In dit drama krijgt men eerst een moord te zien, waarbij drie slachtoffers vallen, en waar o.a. een man met het hoofd naar beneden levend in een kelder wordt gegooid. In de muziek hoort men bij het vallen een flinken paukenslag.

In het tweede bedrijf komt men in een rechtzaal en ziet daar den beschuldigde. Daarna volgt het doodvonnis en in 't laatste bedrijf wordt 't schavot vertoond waarop men het blok ziet vallen. Maar 't is nog lang niet mooi genoeg! O, neen!

Men maakt nu nog kennis met den werkelijken dader, die wroeging krijgt en zich bekend maakt op het moment dat het hoofd juist onder de guillotine uitrolt. Dus te laat!

't Grappige dat het kind gehoopt had te zien, bleef weg, en de woorden ‘Tot Weerziens!’ komen op het doek. Ik was ontstemd en loop in mijne verontwaardiging naar een heer die bij den uitgang stond en dien ik steeds orders had zien geven. Ik begreep dus dat hij een of andere functie bekleedde bij het Apollotheater.

Op mijn vraag ‘Mijnheer moet dit eene kindervoorstelling verbeelden’ zei hij: ‘Ja Mevrouw 't Is Woensdags en Zaterdags altijd voor kinderen’.

Ik kon niet nalaten te zeggen dat ik het meer dan schande vind.

Ik begrijp dan ook waarlijk niet dat er van rijkswege geen toezicht is op bioscoopvoorstellingen vooral als ze bestemd zijn voor kinderen.

Verstandige moeders, die dit lezen, laat ik U den goeden raad geven voorzichtig te wezen met het sturen van Uwe kinderen naar bioscooptheaters.

Hoe 'n mode is 't tegenwoordig om kinderen op feestjes mee te verzoeken naar de bioscoop.

Als 's avonds Uw kind moeielijk in slaap kon komen, zooals mijn jongen dien avond, hebt ge dan ooit wel eens gedacht dat de oorzaak dien dag schuilde in het bioscoop(pretje) van den middag?

Ik voor mij ben er voor goed van genezen en gevoelde mij geroepen, U, lezers en lezeressen van dit blad mijne ondervinding hieromtrent mede te deelen.

Den Haag, 29 April.