De Hollandsche Lelie. Jaargang 24

[p. 535]

Op 'n graf....

Op 'n graf bloeide 'n bleeke bloeme,
Bleeker dan de mane-nachten, -
En wijl d'andre bloemen lachten
Treurde die eene bleeke bloeme. -

In dat graf lag 'n eenzaam mensch;
Niemand wist hoe-di had geheten,
Eenzaam-zijn en worden vergeten
Was ééns geweest zijn liefsten wensch.

En de hand eener teer-beminde
Had 'r geplant die bleeke bloeme -
En geen rooze op de verre heide
Kon zich op reiner tint beroeme'

Zomer week en herfstwind loeide -
Langzaam moest de bloem bezwijken.
En geen liefste kwam meer kijken
Of die stille bloem nog bloeide.

JOH. G. SCHIPPÉRUS.