De Hollandsche Lelie. Jaargang 24

Varia.

I.
Voor de redactie van de Scheveningsche Courant en de Banier.

Zekere anonymus, zich teekenend H., is in de beide hierboven genoemde orthodox-christelijke blaadjes nog steeds bezig uit te leggen, hoe hij wèl met mij afkeurt het mishandelen en kwellen en bij wijze van uitspanning honden en katten verdrinken, - gelijk dat op het orthodox-christelijke dorp Scheveningen gebruikelijk is - maar hoe de ongeloovigen al die dingen in nog veel ergere mate doen, etc. etc. Gedurig worden de bovengenoemde bladen aan mijn deur afgegeven, wanneer zij dergelijke farizaeër-artikelen des mij-onbekenden heeren H. bevatten. Hem zij daarom bij dezen gezegd, dat ik mij met anonyme schrijvers per-se niet inlaat. De redacteur van de Scheveningsche Courant, die mij verzocht inzage te mogen nemen van mijn correspondentie in de Holl. Lelie betreffende Dierenmishandeling, op Scheveningen deed mij dat verzoek in een met zijn naam onderteekend schrijven, en vervoegde zich persoonlijk ten mijnen huize om het Lelie-exemplaar af te halen. Zoo iemand handelt dus als een fatsoenlijk man, met wien men zich desgewenscht kan in debat begeven, maar met het geschrijf van een meneer H., die niet voor zijn naam durft uitkomen, en zichzelf maar steeds anonym opkamt als bij uitstek tot ‘Gods kinderen’ te behooren, laat ik, die al mijn stukken ruiterlijk met mijn eigen naam onderteeken, mij principieel niet in. Anonyme stukken, ook al komen zij uit de pen van zichzelf met farizaër-hoogmoed opkammende ‘kinderen Gods’, vind ik per-se beneden mij. De Scheveningsche Courant doe dus geen moeite meer met hare bezorging ten mijnen huize der artikelen des heeren H. - Ze gaan in de papiermand voortaan. -

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

II.
Persmanieren.

In verband met het artikel van den heer Buys, in ditzelfde nommer, vestig ik zijn aandacht, en die van andere lezers ook, op een in de Telegraaf van heden Donderdag 22 December verschenen berichtje. Daar staat:

Paul Heyse en Carducci.

Men heeft, naar het schijnt, Paul Heyse met het publiceeren van zijn brief over Carducci een poets gebakken. Slechts het critische gedeelte is overgenomen, terwijl het waardeerende is weggelaten. Zoo werd zijn houding in een valsch licht gesteld.

Nu het een buitenlandsch auteur geldt, tegen wien de Telegraaf-redactie geen partijdigheid noodig acht, nu vindt zij ineens het heel natuurlijk, dat door zulk een slechts een gedeelte van iemands woorden overnemen zijn geheele houding in een ‘valsch licht kan worden gesteld.’ Maar, wat deed diezelfde Telegraaf-redactie anders, in een vorig nommer, geen week nog geleden, dan zelve slechts een zeer kort deel van mijn oordeel over Tolstoï overdrukken, en daardoor ‘mijn houding in een geheel valsch licht stellen’? En wat anders deden de liberale bladen, toen zij uit mijn oordeel over De Nieuwe Courant, in zake Ferrer en de Maasbode en de Roomsch-katholieke mishandelingen in Portugal, alleen die gedeelten citeerden, die in hun kraam te pas kwamen, die namelijk waarin ik den Nieuwen-Courant-heeren toewenschte te worden opgehangen, in plaats van óók af te drukken de reden wàárom ik hun dat toewenschte, zijnde hunne partijdigheid tegen de Roomschen! En, niet alleen waar het mij geldt, maar ook waar andere auteurs, of tegenstanders van welken aard ook, in het spel zijn, drukken hunne bestrijders in de pers alleen datgene af, uit critieken of stukken, dat hun helpt den betrokkenen ‘in een valsch daglicht te stellen’. Alle bladen, van allerlei richtingen volgen dat oneerlijke systeem; precies als indertijd in de

[p. 414]

2^de Kamer een bij uitstek christelijk Kamerlid een brief van een tegenstander maar half voorlas, omdat, had hij dienzelfden brief in zijn geheel gelezen, de indruk precies andersom zou zijn geweest dan nu hij de helft wegliet.

Niets is daarom onbetrouwbaarder en onvollediger, dan citaten uit iemands geschriften aanhalen, bij wijze van hem in een valsch daglicht willen stellen, gelijk telkens en telkens geschiedt opzettelijk. En het domme publiek loopt er gedurig in op die wijze; daarop rekenen de heeren ‘voorlichters’ van het volk.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN