De Hollandsche Lelie. Jaargang 24

Varia.

Auto-ellendelingen!

‘Menschlievend. - We lezen in Land en Volk dat deze week op den hoek van de Van Marumstraat en het Regentesseplein een treurig ongeluk plaats had. Het 9-jarig zoontje van de familie S. uit de Cartesiusdwarsstraat, dat daar achter de boomen met eenige makkers speelde, werd, toen het plotseling van achter deze boomen wegliep, door een auto gegrepen en overreden. Zeer ernstig gekwetst werd de kleine naar het ziekenhuis gebracht, waar het nog dienzelfden avond, ongeveer half twaalf, overleed.

De berichtgever van genoemd blad voegt aan zijn relaas van dit treurig ongeval een mededeeling toe, aan de waarheid waarvan wij zeker geen geloof zouden hebben gehecht, indien zij niet van zoo betrouwbare zijde was gedaan. Volgens hem toch weigerde de inzittende dame der auto beslist het gewonde kind met de auto naar het ziekenhuis te vervoeren, omdat... de auto daardoor met bloed bevlekt zou worden!

[p. 365]

Wel menschlievend. Wat had die dame gedaan als haar hondje was overreden?’

Vrije Socialist.

Naar aanleiding van de vraag waarmede de Vrije-Socialist bovenstaand berichtje eindigt, antwoord ik hem, namens alle wezenlijke dierenvrienden, dat iemand, die wezenlijk goed is voor zijn of haar hond, óók goed is voor 'n ongelukkig of lijdend of hulpbehoevend mensch of kind. Dat is een feit. Ik spreek echter van wezenlijke dierenvrienden, niet van degenen die uit aanstellerij of geld-hoogmoed een luxe-hond houden bij wijze van ‘kostbaarheid’, opdat men kan zien hoeveel zij wel kunnen betalen voor 'n rashond. Zulke hondenbezitters zullen echter óók niet hun mooien auto willen laten bevlekken door 't bloed van hun hond. Zij koopen zich veel liever dadelijk 'n nieuwen. Zij hebben noch voor hun hond, noch voor wien of wat ook, iets over dat offers vraagt.

Ik herhaal echter: 'n dame, die houdt van haar hond uit wezenlijke liefde tot hem, die is niet in staat een door haar overreden kindje aan zijn lot over te laten, maar zou het stellig met de meest mogelijke zorg hebben vervoerd. Want, wezenlijke dierenliefde gaat samen met wezenlijke menschenliefde.

De Vrije Socialist echter veroorlove mij een wedervraag. Vindt hij niet met mij het volk, dat zoo iets, zoo'n min schepsel als bovengenoemde ‘dame’, straffeloos maar heen laat rijden in haar mooien auto, inplaats van haar te lynchen, slavenzielen? Lynchen minstens had zij verdiend, het mispunt! Ik zou zeker, ware ik tegenwoordig geweest, mij niet onbetuigd hebben gelaten aan een wèlverdiende wraakoefening. - Inplaats daarvan echter wordt het gemeenlijk nog ‘dankbaar’ in de pers vermeld, wanneer een rijkaard, die een voetganger of kind overreed met zijn auto, wel zoo ‘menschlievend’ is zijn slachtoffer ten minste daarin zelf naar een hospitaal te vervoeren. En, is het éérst 'n vorst of vorstin, die zoo'n ongeluk veroorzaakte, en dan den volgenden dag lief laat ‘informeeren’ hoe het met den zieke gaat, dan kromt de pers zich in alle richtingen van devote verrukking over zoo'n edelen karaktertrek en.... de betrokkene-zelf, als hij het er levend afbrengt, vindt óók de eer van die koninklijke informatie naar hem ruimschoots opwegend tegen het hem aangedane onrecht door willekeur en onvoorzichtigheid.

Slavenzielen!

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.