De Hollandsche Lelie. Jaargang 23

Als 't Avond wordt.

O weemoed van den laten dag,
die stille sterven gaat!
Als met een gouden afscheidslach
de zon heur aard verlaat.
Als ieder lachend bloemgezicht
in 't laatste gouden avondlicht

zoo stil te droomen staat.

Dan liggen stil de weiden daar
in zwijgende⁀eenzaamheid.
Reeds heeft der koeien bonte schaar
tot rust zich neergevleid.
Dan heeft de stille avondstond,
langs heel den lichten weidegrond

zijn weemoedskleed gespreid.

Dan straalt de hemel mat en ver
in pure blauwe pracht.
Dan staat een enkle bleeke ster
als stille hemelwacht.
En aan den verren westerkim
verglijdt, gelijk een bleeke schim,

het daglicht in den nacht.

MARIE SCHMITZ.